پیش بینی حساسیت زمین لغزش با استفاده از مدل های ترکیبی فاصله ماهالانوبیس و یادگیری ماشین (مطالعه موردی: حوزه آبخیز اوغان، استان گلستان)

هدف از تحقیق پیش رو، پهنه بندی حساسیت زمین‏لغزش در حوزه آبخیز اوغان، واقع در استان گلستان می باشد. بدین منظور از دو مدل توانمند داده کاوی شامل جنگل تصادفی و بیشینه آنتروپی استفاده گردید. زمین لغزش ها با استفاده از الگوریتم فاصله ماهالانوبیس به دو دسته 70 درصد (واسنجی پارامترها و تعلیم مدل ها) و 30 درصد (اعتبارسنجی نتایج مدل ها) تقسیم شدند. هم چنین با توجه به مرور منابع گسترده، 15 عامل موثر بر وقوع زمین لغزش در منطقه موردمطالعه با روش تورم واریانس غربال، عوامل بهینه انتخاب و لایه های رقومی عوامل در سامانه اطلاعات جغرافیایی تهیه شدند. به منظور ارزیابی نتایج مدل ها (قدرت یادگیری و اعتبارسنجی نتایج) از مقدار مساحت زیرمنحنی تشخیص عملکرد نسبی با استفاده از دو دسته داده واسنجی و اعتبارسنجی استفاده شد. نتایج حاصل از ارزیابی قدرت یادگیری مدل ها نشان داد که مدل جنگل تصادفی و بیشینه آنتروپی به ترتیب با مقادیر سطح زیر منحنی 923/0 و 91/0 دارای قدرت یاگیری و برازش نسبتا مشابهی می باشند. اگرچه در مرحله اعتبارسنجی مشخص گردید که مدل جنگل تصادفی با مقدار 9/0 نسبت به مدل بیشینه آنتروپی با مقدار 85/0 قدرت پیش بینی و تعمیم نتایج بالاتری دارد. لذا مدل جنگل تصادفی به عنوان مدل برتر در ارزیابی حساسیت زمین لغزش حوزه آبخیز اوغان معرفی گردید. براساس نتایج مدل جنگل تصادفی، حدود 10 درصد از حوزه آبخیز اوغان در پهنه حساسیت زیاد و خیلی زیاد به وقوع زمین لغزش قرار گرفته است. هم چنین، عوامل بارش، شاخص تفاضلی پوشش گیاهی نرمال شده، شاخص ارتفاع از سطح نزدیک ترین زهکش، سنگ شناسی و فاصله از جاده به عنوان مهم ترین عوامل موثر در وقوع زمین لغزش های منطقه معرفی گردیدند.