بررسی کارکردهای اجرایی در مولتیپل اسکلروزیس دوران کودکی و نوجوانی با تاکید بر توانایی برنامه ریزی راهبردی و مدیریت زمان

پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت دو سازه برنامه ریزی راهبردی و مدیریت زمان در کودکان و نوجوانان مبتلا به ام اس صورت گرفته است.

این پژوهش یک مطالعه علی-مقایسه ای با طرح پس رویدادی و گروه کنترل بود. جامعه آماری را تمامی کودکان و نوجوانان مبتلا به ام اس عضو انجمن ام اس ایران تشکیل می دهند. برای این منظور 30 نمونه مبتلا به ام اس و 30 نمونه غیر مبتلا که 18 سال و کمتر سن داشتند به روش نمومنه گیری دردسترس انتخاب و توسط نسخه والدین پرسشنامه بریف ارزیابی شدند. در آخر نتایج حاصله از نمونه های مبتلا با نمونه های غیرمبتلا مقایسه شد. (ابزار پژوهش حاضر پرسشنامه بریف (جیویا، اسکوییث، گای و کنورثی، 2000) بوده و داده ها با استفاده از آزمون t مستقل، تحلیل واریانس و همبستگی در نسخه 26 نرم افزار spss تحلیل شد)

تحلیل ها در مورد متغیر برنامه ریزی نشان داد که میانگین کودکان مبتلا به ام اس از کودکان غیر مبتلا به صورت معنی داری بیشتر است (758/5= t، 58= df، 000/0> p) و نیز همبستگی معنی داری میان این سازه و وضعیت تحصیلی این افراد مشاهده شده است (020/0>p). در بررسی متغیر مدیریت زمان نیز نتایج مشابه بود (394/5= t، 58= df، 000/0> p) با این تفاوت که همبستگی معنادار میان این متغیر با وضعیت تحصیلی تایید نشد (691/0> p).

نتایج این مطالعه نشان داد که کودکان و نوجوانان مبتلا به بیماری ام اس در مقایسه با همتایان غیر مبتلایشان در مولفه های برنامه ریزی و مدیریت زمان، ضعف قابل توجهی دارند. از این میان ضعف در مولفه برنامه ریزی می تواند بر افت وضعیت تحصیلی آنان نیز تاثیرگذار باشد.