وضعیت مدیریت استعداد در دانشگاه بوعلی سینا و آزمون تعدیل گری نقش نوع شغل در ادراک از آن

هدف از اجرای پژوهش حاضر، بررسی وضعیت مدیریت استعداد در دانشگاه بوعلی سینا و آزمون تعدیل گری نقش نوع شغل در ادراک از آن بود. جامعه پژوهش شامل تمامی اعضای هییت علمی (440نفر) و کارکنان غیر هییت علمی (735 نفر) دانشگاه بوعلی سینا به تعداد کل 1175 نفر بود که با فرمول کوکران، 290 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. روشپژوهش کمی، توصیفی و از نوع مطالعات پیمایشی و به ویژه مطالعات مقطعی است. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه 36 سوالی مدیریت استعداد اوهلی (2007) استفاده شد. برای تعیین پایایی و روایی ابزار، از تکنیک های آلفای کرانباخ و تحلیل عاملی تاییدی بهره گرفته شد. تحلیل داده ها نیز با استفاده از آزمون تی تک نمونه ای، فریدمن و تحلیل واریانس چندمتغیره مانووا به وسیله نرم افزار Spss25 انجام گرفت. نتایج نشان داد که وضعیت متغیرهای جذب و استخدام نیروی مستعد، شناسایی و تفکیک کارکنان مستعد، به کارگیری استعداد، ایجاد و حفظ روابط مثبت و مدیریت استعداد در کل نمونه بالاتر از سطح متوسط و وضعیت متغیرهای توسعه استعداد و نگهداری استعداد در سطح متوسط بود. مقادیر F مانووا در سطح 01/0 معنی دار و نشانگر نقش تعدیل گری نوع شغل در ادراک مدیریت استعداد و ابعاد آن در اعضای هییت علمی و کارکنان بود.