دعوای بلامنازع

برخلاف باور معمول که منازعه را لازمه دعوی می انگارد، «دعوای بلامنازع» بدون وقوع اختلاف و به منظور تسجیل و تثبیت ادعای خواهان اقامه می شود. در کنار پیشینه فقهی و مصادیق متعدد، برخی ضرورت های حقوقی و اجتماعی، زمینه پذیرش این دعوی را فراهم می آورد؛ لذا مناسب به نظر می رسد که فراتر از قالب های پیش ساخته، عنوان «دعوای بلا منازع» را به هر موردی که خواسته مدعی با حقوق خوانده معارضه ندارد، گسترش داد. ضابطه پذیرش این ادعا، نفع معقول خواهان است که نشان می دهد تصمیم قضایی، مناسب ترین شیوه تایید و اعمال حقوق مدعی است. لذا به رغم مشابهت با دیگر تصمیمات قضایی، ادعای بدون معارض، ماهیتی مستقل است که به رسمیت شناختن آن، آثار عملی متعددی در رابطه با خواهان و دادگاه دارد. با وجود این، بدیهی است که قابلیت استماع «دعوای بلا منازع» و شناسایی کلیه حقوق قانونی مدعی، نمی تواند حق مکتسب اشخاص ثالث را متزلزل کند.