برآورد حد قابل تحمل هدررفت خاک با استفاده از روش‏های رگرسیون خطی و درختی

برای انجام فعالیت های حفاظتی در برابر فرسایش خاک دانستن میزان حد قابل تحمل هدررفت خاک بسیار ضروری است. از این رو، پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان حد قابل تحمل هدررفت خاک به روش ضخامت و بر اساس معادله پرکاربرد اسکیدمور و توسعه توابع انتقالی رگرسیونی در برآورد این ویژگی در حوضه بالادست سد درودزن انجام شد. برای این منظور تعداد 60 نیم‏رخ خاک با دستگاه بیل مکانیکی حفر و علاوه بر اندازه گیری عمق خاک، برخی از ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک سطحی (0 تا 30 سانتی‏متر) نیز در آزمایشگاه و صحرا اندازه گیری شد. از روش رگرسیونی خطی چندگانه و رگرسیون درختی برای توسعه توابع انتقالی استفاده شد. نتایج نشان داد مقدار حد قابل تحمل هدررفت خاک با استفاده از روش اسکیدمور با میانگین 04/1 تن در هکتار در سال از حداقل 29/0 تا حداکثر 25/2 تن در هکتار در سال متغیر بود. ماده آلی خاک با داشتن بیشترین ضریب استاندارد شده (64/0=Beta) و بیش‏ترین همبستگی (77/0-) با حد قابل تحمل هدررفت خاک مهم‏ترین ویژگی در برآورد این شاخص خاک بود. بر اساس آماره‏های ارزیابی، روش رگرسیون درختی با میانگین برآوردی حد قابل تحمل هدررفت خاک 08/1 تن در هکتار در سال و داشتن ضریب تعیین بالاتر در هر دو مجموعه داده وا سنجی (96/0=R2) و اعتبارسنجی (78/0=R2) و‏ مقدار خطای کمتر در داده واسنجی (26/0 تن در هکتار در سال=RMSE) و اعتبارسنجی (13/0 تن در هکتار در سال =RMSE) کارآیی بیش تری در مقایسه با روش رگرسیونی چندگانه چندگانه با میانگین برآوردی حد قابل تحمل 13/1 تن در هکتار در سال داشت.