تحلیل نقش اعیان سازی بافت فرسوده شهری بر تحولات هویتی ساکنین محلات قدیمی (موردی: بافت فرسوده شهر زنجان)

تجربه های معاصر اعیان سازی در بسیاری از شهرهای جهان به دلیل پر رنگتر کردن شکاف های فرهنگی و اجتماعی موجب شکل گیری تعارضات فرهنگی، و از بین رفتن تدریجی ساختار فرهنگی و کالبدی فضایی محلات قدیمی شده است.این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی به دنبال بررسی نحوه تغییرات هویتی بافت فرسوده و قدیمی شهر زنجان بواسطه اعیان سازی و جراحی کالبدی محدوده مورد مطالعه می باشد. برای گردآوری اطلاعات از روش مطالعات میدانی و کتابخانه ای استفاده شده است. جامعه آماری شامل ساکنین بافت فرسوده شهر زنجان است که با روش نمونه گیری کوکران 384 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل عاملی و تحلیل مسیر به کمک نرم افزار SPSS استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که، براساس آزمون تحلیل عاملی 65 درصد تحولات بوجود آمده بواسطه اعیان سازی در بافت فرسوده، در ابعاد پنج گانه صورت گرفته است. در این رابطه، بعد کالبدی با 17 درصد بیشترین و بعد اقتصادی با 10 درصد کمترین تحولات را داشته اند. همچنین طبق تحلیل مسیر، هویت محلات بافت فرسوده شهر زنجان بواسطه اعیان سازی ، بیشتر در زمینه بعد اجتماعی با اثر کل 849/0 و بعد  کالبدی با اثر کل 0.798 بوده است. در این رابطه، برای بهبود هویت محلات بافت فرسوده، اعطای تسهیلات ویژه به ساکنین محلات، نظارت به نحوه ساخت و سازو تعیین محدوده بافت قدیمی شهر و اولویت بندی نحوه ساخت و ساز در آن ضروری به نظر می رسد.