رفتار جریان در کانال مرکب غیرمنشوری همگرا با پوشش گیاهی مستغرق در سیلابدشت ها

در مقاطع مرکب پوشش گیاهی باعث می شود زبری سیلاب دشت ها نسبت به کانال اصلی و اختلاف سرعت و اندازه حرکت میان آن ها افزایش یابد که خود منجر به بالا رفتن گرادیان عرضی سرعت جریان در سیلاب دشت ها و تنش برشی ظاهری در سطح مشترک کانال اصلی و سیلابدشت می شود. همچنین در رودخانه های طبیعی به دلیل تشکیل مقاطع غیرمنشوری، انتقال اندازه حرکت بالایی میان زیربخش ها رخ می دهد که شناخت هیدرولیک جریان را پیچیده تر می کند. در این تحقیق ساختار جریان در کانال غیرمنشوری با سیلاب دشت های همگرا و پوشش گیاهی مستغرق مورد مطالعه قرار گرفته است. آزمایش ها در دو عمق نسبی (نسبت عمق آب در سیلابدشت به عمق آب در کانال اصلی) 21/0 و 31/0 برای زاویه های همگرایی 25/7 و 3/11 درجه انجام شده است. نتایج حاصل نشان می دهد که به ازای عمق نسبی بیشتر و با افزایش زاویه همگرایی، سیلابدشت ها در مقطع میانی نسبت به مقطع ابتدایی، تمایل کمتری به مشارکت در گذردهی دبی دارند. حداکثر سرعت جریان که در محور میانی کانال اصلی اتفاق می افتد، با افزایش عمق نسبی و گسترش جریان های ثانویه، به سمت میانه کانال جا به جا می شود. با افزایش زاویه همگرایی مقادیر زبری در کانال اصلی و سیلاب دشت افزایش می یابد. توزیع متوسط انرژی جنبشی جریان نشان می دهد که با افزایش عمق نسبی، مقادیر آن در مقاطع میانی، در هر دو زاویه همگرایی کاهش می یابد.