ارائه الگویی برای توسعه فردی معلمان دوره ابتدایی مدارس استثنایی: یک مطالعه کیفی

پژوهش حاضر با هدف ارایه مدلی برای توسعه فردی معلمان دوره ابتدایی مدارس استثنایی برای دست یابی به چهارچوب مفهومی مناسب و توسعه مبانی نظری و عملی آن انجام شده است. این پژوهش با رویکرد کیفی و روش برخاسته از داده ها انجام شده است. مشارکت کنندگان پژوهش شامل صاحبنظران توسعه فردی، آموزش و پرورش استثنایی، تعلیم و تربیت و معلمان خبره مدارس استثنایی استان همدان بوده که از میان آن ها 17 نفر و به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند تا جایی که تحلیل ها به اشباع نظری رسیدند. داده ها با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختاریافته گردآوری شدند. روش تحلیل، کدگذاری بوده که در سه سطح باز، محوری و انتخابی انجام شده است. یافته ها نشان دادند که توسعه فردی معلمان استثنایی شامل شش بخش کلیدی از جمله عوامل فردی (دارای 10 مولفه از جمله انگیزه درونی، خودکارآمدی، منبع کنترل درونی، امید، خودتنظیمی، انعطافپذیری، تفکر انتقادی، خودپنداره، تعهد شغلی و آیندهنگری)، فرایند توسعه فردی (دارای 9 مولفه شامل شناسایی وضع موجود، شناسایی وظایف و شایستگیها، تفاهم فرد و سازمان، هدفگذاری، تامین منابع و امکانات، برنامه ریزی، اجرا، خودارزیابی و برنامه های اصلاحی)؛ عوامل سازمانی (5 مولفه از جمله تفویض اختیار، نظام مدیریت عملکرد، حمایت سازمانی، توانمندی مدیران و فرهنگ سازمانی)؛ راهبردهای توسعه فردی (از جمله توسعه استعدادها، شایستهپروری، آموزشهای نوین و کار تیمی)؛ نتایج توسعه شخصی (شامل خلاقیت، تابآوری، خودشکوفایی، خوداحترامی، خودیادگیرندگی، خودهدایتی و خوداتکایی) و نتایج توسعه حرفهای (شامل چهار مولفه از جمله خودشناسی، تدریس، تعهد و ارتباطات حرفهای) بودهاند. متناسب با این یافته ها، پیشنهادهای کاربردی ارایه شده است.