نقش انواع جاذب ها در حذف ترکیبات گوگرددار از سوخت های گاز یا مایع

درحالی که قوانین محیط زیست درصدد محدودکردن آلاینده های محیطی (به ویژه ترکیبات گوگرددار) حاصل از سوخت ها است، تقاضا برای سوخت های گاز یا مایع در دهه های اخیر افزایش یافته است. روش های گوناگونی برای کاهش ترکیبات گوگرددار حاصل از سوخت های گاز یا مایع وجود دارد و روش جذب سطحی بر روی جاذب جامد، توجه بسیاری از محققان را به عنوان یک روش کارامد و ارزان و دارای بازده بالا جلب کرده است. مطالعه مقاله ها و نتایج پژوهش های آزمایشگاهی در این زمینه، گویای آن است  که ساختارهای آلی- فلزی به علت خواص منحصر به فردی همچون داشتن تخلخل بالا و حفره های چندگانه، مساحت سطح زیاد، جذب بالاتر و انرژی کمتر در مقایسه با سایر جاذب ها مانند سیلیکاژل، ریولیت ها، ساختارهای کربنی و فلزی برای حذف ترکیبات گوگرددار از سوخت های گاز یا مایع عملکرد بالاتری را از خود نشان داده اند. البته تعیین دقیق عملکرد آنها در مقایسه با سایر جاذب ها به شرایط عملیاتی و نوع ماده جذب شونده بستگی دارد. باوجود اختلاف در شرایط آزمایشگاهی، ساختارهای آلی-فلزی و یا آمیزتبار (هیبرید) آنها دارای ظرفیت بالای قابل توجه تری  برای حذف گوگرد (gS/g 1/0) نسبت به سایر جاذب ها (gS/g 01/0) هستند (بیش از 10 برابر جذب گوگرد). البته باید این نکته را ذکر کرد که به علت اختلاف در شرایط آزمایشگاهی باید این مقایسه ها با احتیاط انجام شود. این ساختارها حتی بعد از چندین دوره جذب- دفع عملکرد و پایداری خود را حفظ کرده و نتایج خوبی را برای حذف گوگرد از خود نشان داده اند. این ساختارها علاوه بر کاربرد گسترده در کاتالیست ها و حسگرها، در سال های اخیر به عنوان جاذب برای حذف ترکیبات گوگرددار فاز گاز یا مایع مورد توجه قرار گرفته اند.