بررسی موانع مشارکت معلولین ورزشکار و غیرورزشکار در فعالیت های ورزشی (مطالعه موردی: شهر قزوین)

ورزش و فعالیت بدنی اهمیت بسیاری برای سلامتی افراد معلول دارد و معلولان ورزشکار سلامتی بیشتر و رضایت مندی بالاتری از زندگی خود نسبت به معلولان غیر ورزشکار دارند، بنابراین هدف این پژوهش بررسی موانع مشارکت معلولین ورزشکار و غیرورزشکار در فعالیت های ورزشی بود.

پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی - همبستگی بود که جامعه آماری این پژوهش را 380 نفر از معلولین ورزشکار و غیرورزشکار استان قزوین تشکیل می دادند. از این تعداد طبق جدول مورگان 181 نفر از آنان به صورت روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه پژوهشی انتخاب شدند. ابراز اندازه گیری، پرسشنامه موانع مشارکت معلولین در فعالیت های ورزشی پورزندی و سلطانی است که برای پاسخ به سوالات از آزمون رتبه ای فریدمن و تی مستقل با نرم افزار spss25 و نرم افزار تحلیل عاملی lisrel15 استفاده شد.

 نتایج این آزمون نشان داد که به ترتیب موانع اماکن و امکانات، موانع خانوادگی، موانع شهری، موانع فردی و موانع اجتماعی و فرهنگی در رتبه های اول تا پنجم قرار دارند و بین اماکن و امکانات، موانع اجتماعی و فرهنگی و موانع شهری، بین معلولین ورزشی و غیر ورزشکار اختلاف معنا داری وجود نداشت (p>0.05). بین موانع فردی و موانع خانوادگی اختلاف معنا داری بین معلولین ورزشکار و غیرورزشکار وجود داشت. (p<0.05). با توجه به یافته های توصیفی در هر دو موانع خانوادگی و فردی میانگین معلولین غیر ورزشکار بیشتر از معلولین ورزشکار بود.

با توجه به نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود به توسعه اماکن و امکانات ورزشی، از میان برداشتن موانع شهری و آگاه سازی خانواده ها از نقش ورزش در سلامت روحی و جسمی معلولین توجه شود.