ارزیابی شیوع سویه های انتروکوک مقاوم به ونکومایسین جدا شده از بیماران بستری شده در بخش مراقبت های ویژه شهر کاشان

انتروکوک ها بخشی از فلور طبیعی روده انسان و حیوانات  را تشکیل می دهند. در صورت خروج این باکتری ها از مکان طبیعی شان، عفونت هایی مانند باکترمی، اندوکاردیت و عفونت دستگاه ادراری را در بیماران بستری شده در بیمارستان ایجاد می کنند. این پژوهش با هدف ارزیابی شیوع سویه های انتروکوک مقاوم به ونکومایسین جدا شده از نمونه های مدفوع بیماران بخش مراقبت های ویژه انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت مقطعی-توصیفی بر روی 156 نمونه سوآب مدفوع جمع آوری شده از 3 بخش مراقبت های ویژه بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام شد. تشخیص انتروکوک ها با رنگ آمیزی گرم و آزمون های بیوشیمیایی انجام شد. تست سنجش مقاومت آنتی بیوتیکی با استفاده از معیارهای CLSI انجام شد. شناسایی انواع ژن های مقاومت به ونکومایسین با استفاده از روش PCR چندگانه انجام شد. یافته ها: انتروکوک ها در 135 نمونه مدفوع (5/86%) تشخیص داده شدند. میزان شیوع سویه های مقاوم به ونکومایسین 9/49% (58 مورد) بود. فراوانی ژن های vanA و vanC به ترتیب 69% و 9/6% بود. در این پژوهش هیچ کدام از ژن های vanB، vanD، vanE و vanG شناسایی نشد. 2/59% از بیماران دارای ژن مقاومت به ونکومایسین به 3 تا 4 آنتی بیوتیک و 4/35% از آن ها به 1 تا 2 آنتی بیوتیک مقاوم بودند.

یافته های ما نشان داد که مصرف آنتی بیوتیک ها می تواند منجر به افزایش فنوتیپ مقاومت گردد. میزان شیوع سویه های مقاوم به ونکومایسین 6/3 برابر در بیمارانی که این آنتی بیوتیک را مصرف کرده بودند بیشتر بود. همچنین نتایج نشان داد که افزایش مصرف تعداد آنتی بیوتیک ها از 1 تا 2 به 3 تا 4 آنتی بیوتیک باعث افزایش 65/2 برابری مقاومت آنتی بیوتیکی در انتروکوک ها می شود.