سیستم های خودبسنده، وحدت یا تکثر در حقوق بین الملل

مسئله کثرت حقوق بین الملل در سال های اخیر، توجه حقوقدانان حقوق بین الملل را به خود جلب کرده. تکثر به عنوان یک فرآیند، در نظام حقوق بین الملل، همزمان که خلق هنجارها، تاسیسات و تولد زیر سیستم ها را دامن می زند، می تواند زمینه ای را در جهت بروز تزاحم و تعارض در حقوق بین الملل فراهم کند. این تکثر در قالب سیستم های خودبسنده بیشتر رخ می نماید. آنچه در این راستا جلوه می کند تقابل کثرت و وحدت حقوق بین الملل می باشد. کمیسیون در سال 2006 در گزارشی به این مسئله پرداخت و راهکارهایی برای رفع تعارض تکثر و ایجاد وحدت با بهره گیری از اصول کلی حقوقی ارایه داد؛ و اظهار کرد سیستم های خودبسنده و تنوع قواعد منجر به ناسازگاری قواعد نمی شود و در تایید گزارشات خود به راهکارهای اعمال قواعد خاص و قواعد موخر حاکم بر حقوق معاهدات بین المللی پرداخت. از این رو به زعم کمیسیون، با رجوع به آراء محاکم قضایی می توان استنتاج کرد که وضعیت فعلی حقوق بین المللی دچار تشتت در مواجهه با سیستم های خودبسنده نشده است.مساله کثرت حقوق بین الملل درسال های اخیر،توجه حقوقدانان حقوق بین الملل را به خود جلب کرده.تکثر به عنوان یک فرآیند،در نظام حقوق بین الملل، همزمان که خلق هنجارها،تاسیسات و تولد زیر سیستم ها را دامن می زند،می تواند زمینه ای را در جهت بروز تزاحم و تعارض در حقوق بین الملل فراهم کند.این تکثر در قالب سیستم های خودبسنده بیشتر رخ می نماید.آنچه در این راستا جلوه می کند تقابل کثرت و وحدت حقوق بین الملل می باشد.کمیسیون در سال 2006 در گزارشی به این مساله پرداخت و راهکارهایی برای رفع تعارض تکثر و ایجاد وحدت با بهره گیری از اصول کلی حقوقی ارایه داد؛ و اظهار کرد سیستم های خودبسنده و تنوع قواعد منجر به ناسازگاری قواعد نمی شود و در تایید گزارشات خود به راهکارهای اعمال قواعد خاص و قواعد موخر حاکم بر حقوق معاهدات بین المللی پرداخت.از این رو به زعم کمیسیون، با رجوع به آراء محاکم قضایی می توان استنتاج کرد که وضعیت فعلی حقوق بین المللی دچار تشتت در مواجهه با سیستم های خودبسنده نشده است.