تهیه و بهینه سازی فرمولاسیون نانوکامپوزیت کیتوزان/ مونت موریلونیت حاوی دی-فرولوئیل متان (کارکامین)

در این پژوهش با هدف بهبود بازده بارگذاری واندازه ذرات، نانوکامپوزیت کیتوزان مونت موریلونیت (Chitosan-MMT)، به وسیله روش ژل سازی یونی جهت کنترل رهایش کارکامین (دی فرولوییل متان) تهیه گردید وتوسط روش سطح پاسخ بهینه سازی شد. متغیرهای متفاوت (غلظت پلی ساکارید، درصد مونت موریلونیت، غلظت سورفکتانت (فعال کننده سطح)، مقدار دارو و مدت زمان ارتعاش اولتراسونیک جهت تعیین فرمولاسیون بهینه بررسی شد. دو متغیر غلظت پلی ساکارید و حجم تویین که بر بازده بارگذاری و اندازه ذرات کارایی قویتری داشتند، برای به دست آوردن فرمول مطلوب انتخاب شدند. غلظت پلی ساکارید، غلظت فعال کننده سطح و زمان ارتعاش اولتراسونیک بیشترین تاثیر را بر اندازه ذرات داشت. افزودن مونت موریلونیت به طور قابل ملاحظه ای باعث افزایش بازده بارگذاری کارکامین شد. درصد مطلوب برای مونت-موریلونیت30% بود. همچنین، افزایش مقدار کارکامین تا مقدار بهینه (میلی گرم/ میلی لیتر) منجر به افزایش بازده بارگذاری شد. شاخصه های فیزیکوشیمیایی فرمولاسیون بهینه نانوسامانه از منظر بازده درون گیری، پروفایل رهایش دارو، اندازه، پتانسیل زتا، مورفولوژی سطح و طیف FTIR تعیین گردید. فرمولاسیون A2 با اندازه ذرات 23.8-31.6 nm بازده بارگذاری 93.71% و پتانسیل زتاmV 0.18 ± -38.73 به عنوان فرمول بهینه انتخاب شد. بررسی های SEM و FTIR نشان از مورفولوژی کروی و عدم وجود برهمکنش شیمیایی میان نانوسامانه و دارو بوده است.