اثربخشی روان درمانی مثبتنگر بر کیفیت زندگی در زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی

کیفیت زندگی کاهش یافته از عواملی است که می‍تواند منجر به خیانت زناشویی شود. روان درمانی مثبت‍نگر رویکرد جدیدی است که امکان استفاده از آن در جمعیت بالینی و غیربالینی بررسی گردیده است. لذا، این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر کیفیت زندگی در زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی انجام شد.

این پژوهش نیمه تجربی بود و جامعه آماری آن دربرگیرنده کلیه زنان آسیب دیده از خیانت شهر تبریز در سال 1398 بود که از سوی دادگستری استان به مراکز مشاوره بهزیستی جهت دریافت مشاوره ارجاع داده شده بودند .تعداد 30 نفر از آنها با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده در گروه های آزمایش و گواه (15 نفر در هر گروه) جایگزین شدند. هر دو گروه فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی را به عنوان پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. هشت جلسه روان درمانی مثبت‍نگر گروهی (هفته ای دو جلسه به مدت 4 هفته) در گروه آزمایش اعمال شد. گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیره و تک‍ متغیره تحلیل شدند.

بین روان درمانی مثبت‍نگر و گروه گواه از نظر سلامت جسمی (001/0=p، 60/0=F2)، سلامت روانی (001/0=p، 79/0=F2)، روابط اجتماعی (001/0=p، 82/0=F2)، سلامت محیط (001/0=p، 80/0=F2) و کیفیت زندگی و سلامت عمومی (001/0=p، 71/0= F2) از مرحله پیش آزمون به پس آزمون تفاوت معنی داری وجود داشت. 

آموزش روان درمانی مثبت‍نگر به عنوان یک روش مداخله‍ای موثر در ارتقای کیفیت زندگی زنان آسیب‍دیده از خیانت توصیه می‍شود.