اندازه گیری تشابه خطوط سیر با استفاده از تئوری فازی

با پیشرفت انواع سامانه های تعیین موقعیت، امکان دسترسی به حجم وسیعی از داده های حرکتی فراهم شده است. ازجمله روش های کشف دانش از این نوع داده ها، اندازه گیری تشابه خطوط سیر حاصل از حرکت اشیا است. همچنین اندازه گیری تشابه، بطور مستقیم و غیرمستقیم در سایر روش های داده کاوی مثل خوشه بندی و طبقه بندی کاربرد دارد و در حال حاضر به عنوان یک موضوع چالش برانگیز مورد توجه بسیاری از محققان در حوضه سیستم های اطلاعات مکانی قرارگرفته است. باوجوداینکه عدم قطعیت یک مسئله اجتناب ناپذیر است، تاکنون توجه کمی به این موضوع در زمینه اندازه گیری تشابه خطوط سیر شده است. یک راه مقابله با عدم قطعیت در مشاهدات و تعاریف مسیله، استفاده از تیوری فازی است. در این تحقیق، دو روش sim1 و sim2 به ترتیب بر پایه روش های LCSS و EDR ارایه شده که برای مقابله با عدم قطعیت در اندازه گیری تشابه خطوط سیر و بهبود کارایی آن ها از تیوری فازی استفاده شده است. روش های پیشنهادی با استفاده از یک تابع عضویت فازی و بر اساس فاصله میان نقاط دو خط سیر، درجه انطباق هر دو نقطه از دو خط سیر را تعیین می کنند که بر اساس آن تشابه دو خط سیر تعیین می شود. به منظور ارزیابی این دو روش، دو سری آزمایش بر روی خطوط سیر واقعی و مصنوعی خودروهای شخصی انجام شده است. نتایج آزمایش ها نشان می دهند که روش های sim1 و sim2 ازلحاظ حساسیت نسبت به نویز، کاهش و افزایش نرخ نمونه برداری عملکردی مشابه روش های LCSS  و EDR و از لحاظ حساسیت نسبت به جابجایی، عملکرد بهتری نسبت به آن ها دارند. به طوری که برای مثال میانگین درصد تغییرات تشابه نسبت به تغییرات فاصله برای چهار حد آستانه 5، 10، 25 و 50 متر برای روش LCSS برابر 0.02، 0.97، 0.66 و 0.23 است و برای روش های sim1 و sim2 برابر 0.41 درصد است.