پیش بینی ریسک بیماری لپتوسپیروز در شمال ایران با استفاده از مدل های حضور-شبه عدم حضور

لپتوسپیروز یا تب شالیزار یکی از بیماری های مشترک انسان و حیوان و با پراکندگی بالا در جهان است و به عنوان یک مشکل مهم بهداشت عمومی در ایران  شناخته شده است. ترکیب علم همه گیرشناسی و سیستم اطلاعات مکانی این قابلیت را فراهم می نماید که بتوان مناطق تحت خطر بروز بیماری را مشخص نمود و با انجام فعالیت های پیشگیرانه همچون اطلاع رسانی و آموزش همگانی، بتوان از توسعه بیماری جلوگیری کرده و درنهایت آن را ریشه کن کرد. هدف این مطالعه بررسی کارایی روش های مختلف تولید داده های عدم حضور در مدل سازی بیماری لپتوسپیروز است که در تحقیقات پیشین درنظر گرفته نشده است تا درنهایت بتوان مدل سازی دقیق تری از شیوع این بیماری در استان های شمالی کشور به دست آورد. در این تحقیق از پنج روش متفاوت نقاط شبه عدم حضور تولید و با چهار روش شبکه عصبی مصنوعی، مدل تعمیم یافته خطی، جنگل تصادفی و گرادیان تقویتی مدل ریسک بیماری در منطقه مطالعه تولیدشده است. نتایج نشان داده است که روش اعمال محدودیت فیزیکی با بافر به شعاع 10 کیلومتر با مناسب ترین روش برای تولید داده های شبه عدم حضور بوده است. در نهایت مدل  ایجاد شده که دارای بهترین ارزیابی در  آماره TSS با مقادیر 0.76، 0.87، 0.84، 0.82 برای مدل های شبکه عصبی مصنوعی، مدل خطی تعمیم یافته، جنگل تصادفی، گرادیان تقویتی بوده به عنوان بهترین خروجی درنظر گرفته شده است.