ارزیابی جایگاه علمی و اخلاقی اساتید و مدرسان دانشگاه فرهنگیان بر اساس شاخص‏ های وزارت علوم

هدف پژوهش حاضر، بررسی جایگاه علمی اساتید و مدرسان دانشگاه فرهنگیان با عنایت به شاخص های وزارت علوم و ارایه شیوه‏ های ارتقای علمی و اخلاقی آن‎ها از دیدگاه اعضاء هیات علمی طی سال های 95 - 1394 هست. روش پژوهش توصیفی - پیمایشی هست. جامعه آماری شامل کلیه مدرسان و اعضاء هیات علمی دانشگاه فرهنگیان شمال غرب کشور (شامل استان های: آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی، اردبیل، کردستان، کرمانشاه، زنجان، همدان، قزوین و گیلان) است که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، 110نفر اعضاء هیات علمی به عنوان نمونه، انتخاب و اطلاعات لازم جمع آوری و تحلیل شدند. ابزار پژوهش، شامل یک پرسشنامه استاندارد 28 گویه ای بر اساس ملاک ها و شاخص های ارتقای وزارت علوم و یک پرسشنامه محقق ساخته 24 سوالی (12گویه برای شاخص های علمی و 12 گویه برای شاخص های اخلاقی) که بر اساس مقیاس پنج درجه ای لیکرت، امتیازبندی شده است. نتایج حاصل از اجرای این طرح پژوهشی عبارت اند از: وضعیت عملکردی اساتید در مقایسه با شاخص های ارتقای وزارت علوم در سطح مربی و در سطح استادیاری در همه مقوله ها (علمی و پژوهشی، طراحی وتولید، تالیفات، راهنمایی و نظارت) به غیراز مقوله کمیت و کیفیت تدریس در وضعیت پایین‏ تر از شاخص قرار دارند؛ هر دو گروه از اساتید، یعنی مربیان و استادیاران در هر دو مقوله علمی و اخلاقی با میانگین شاخص ‏های وزارت علوم، فاصله دارند؛ اعضاء هیات علمی درهر دو سطح مربی واستادیاری در مقوله علمی بهتر از مقوله اخلاقی عمل کرده‏ اند. بنابراین در سیاست‏گذاری و برنامه‏ ریزی دانشگاه فرهنگیان به ارتقای همه جانبه شاخص‏ های علمی در اولویت اول و شاخص‏ های اخلاقی در اولویت بعدی به عنوان راهبردهای اساسی، لازم است توجه شود.