پیش بینی توسعه حرفه ای اعضای هیات علمی دانشگاه بوعلی سینا از طریق عوامل انگیزشی

هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه بین عوامل انگیزشی و توسعه حرفه‏ ای اعضای هیات دانشگاه بوعلی سینا بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را اعضای هیات علمی دانشگاه بوعلی سینا به تعداد 453 نفر تشکیل می ‏دهد. از بین اعضای هیات علمی با روش نمونه‏ گیری تصادفی طبقه‏ای، 196 نفر به عنوان نمونه استادان با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه کرجسی و مورگان، انتخاب شد. ابزار جمع‏ آوری داده‏ ها شامل دو پرسشنامه عوامل انگیزشی و توسعه حرفه‏ ای اعضای هیات علمی بود. اطلاعات جمع‏ آوری شده در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه با روش گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که در مجموع، میانگین عوامل انگیزشی اعم از درونی و بیرونی و تمامی مولفه های توسعه حرفه ای اعضای هیات علمی مورد بررسی، بالاتر از حد متوسط قرار دارد. بین عوامل انگیزشی اعم از درونی و بیرونی با توسعه حرفه حرفه ای اعضای هیات علمی، رابطه همبستگی مثبت و معنی داری وجود دارد. به‏ علاوه، یافته های پژوهش نشان داد که عامل انگیزش بیرونی بیش از عامل انگیزش درونی بر توسعه حرفه ای اعضای هیات علمی تاثیر دارد و به تنهایی توانسته است بیش از 58 درصد تغییرات توسعه حرفه ‏ای آن‏ ها را تبیین نماید و زمانی که این عامل با عامل انگیزش درونی همراه شده است، توانسته‏ اند در کنار یکدیگر، نزدیک به 63 درصد از تغییرات توسعه حرفه ای اعضای هیات علمی را تبیین نمایند.