تحلیل ابعاد ماموریت هیدرولیکی در هیدروپلیتیک ترکیه

چالش های نوین جهانی از جمله میل شدید به توسعه یافتگی و تغییر اقلیم سبب پررنگ شدن پیوند آب،سیاست و امنیت شده به گونه ای که منابع آبی به یک ابزار نرم برای پیشبرد اهداف و نفوذ سیاسی تبدیل شده است. ازاین رو،توجه به اندرکنش پویا و درهم تنیده آب و سیاست درکنار عواملی همچون تغییرات اقلیمی در نقاط مختلف دنیا،بویژه درمنطقه بشدت پرتنش غرب آسیا،ازاهمیت بسیار زیادی برخوردار شده است. درمیان کشورهای غرب آسیا،ترکیه از جمله کشورهایی است که در دهه های اخیر درصدد استفاده بیش از پیش از منابع آبی خود در راستای ایجاد قدرت اقتصادی، پیشبرد راهبردهای سیاسی و دستیابی به هژمونی آبی بوده است. این مقاله باروش توصیفی و تحلیلی و با اتکاء به منابع کتابخانه ای به تشریح ماموریت هیدرولیکی ترکیه در قالب سه دسته از پروژه های آبی داخلی و ملی سازی آب های این کشور، طرح های انتقال آب از ترکیه به کشورهای مجاور و فرصت سازی از منابع آب و در نهایت،پروژه های آبی بین المللی و مشروعیت سازی اقدامات هیدروپلیتیکی این کشور میپردازد و ارتباط این طرحها با رویکرد هیدروپلیتیکی این کشور را مورد واکاوی قرار میدهد. علاوه بر این، نشان داده خواهد شد ترکیه چگونه در ظاهر و صرفا در مقام اظهارنظر از دکترین حاکمیت مطلق سرزمینی تغییر رویکردداده است اما در عمل سعی دارد بنابر دکترین عمق استراتژیک و به واسطه رویکرد ماموریت هیدرولیکی،کشورهای مجاور و برخی کشورهای غیر مجاور خود را وابسته به اقدامات هیدروپلیتیکی خود نماید. ایجاد وابستگی به ضروری ترین منبع برای حیات بشر، یکی از استراتژی ها و ابزارهای ترکیه برای کسب قدرت در منطقه بشدت بحرانی غرب آسیا است.