بررسی آلودگی دو سبزی ترب و جعفری به باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک- مطالعه موردی استان گیلان

کاربرد کود دامی در سبزی کاری ها و آبیاری آن ها با فاضلاب می تواند مایه رسیدن آنتی بیوتیک ها و باکتری های پایدار در برابر آن ها به خاک شود که در پی آن سبزی های خوراکی به آن ها آلوده می شوند. هدف این پژوهش بررسی باکتری های پایدار در برابر آنتی بیوتیک در دو سبزی ترب و جعفری و خاک زیر کشت آن ها بود. سه کشت زار سبزی کاری در شهرهای پیربازار، چابکسر و فومن استان گیلان گزینش شدند. از سبزی ها و خاک در سه تکرار نمونه برداری شد. شمار باکتری های هتروتروف و کلی فرم آن ها پس از ساخت سری رقت، به ترتیب در محیط های کشت NA و EMB که دارای µg/mL 100 از هر یک از آنتی بیوتیک های تری متوپریم، جنتاماسین، سفالکسین و سیپروفلوکساسین بود، شمارش گردید. شناسه پایداری باکتری ها به هر آنتی بیوتیک، از تقسیم شمار کلونی ها در پتری دارای آن آنتی بیوتیک بر شمار کلونی ها در پتری گواه (بدون آن) برآورد شد. داده ها در قالب طرح کرت های دوبار خرد شده آنالیز شدند. تیمارها شامل جایگاه نمونه برداری (در سه سطح) به عنوان کرت اصلی، گونه سبزی (در دو سطح) به عنوان کرت فرعی و گونه آنتی بیوتیک (در 4 سطح) کرت فرعی-فرعی بودند. پیامد گونه آنتی بیوتیک بر شناسه پایداری آنتی بیوتیکی باکتری های سبزی ها و خاک معنی دار بود (05/0>p) اما پیامد جایگاه نمونه برداری و گونه کشت سبزی (ترب و جعفری) به ترتیب تنها بر شناسه پایداری آنتی بیوتیکی باکتری های هتروتروف و کلی فرم سبزی ها معنی دار شدند (01/0>p). در جایگاه چابکسر 29 درصد باکتری های هتروتروف سبزی ها و 42 درصد کلی فرم های خاک به جنتامایسین پایدار بودند. بالاترین اندازه شناسه پایداری آنتی بیوتیکی کلی فرم ها (38 درصد) در سبزی ترب و در برابر جنتامایسین به دست آمد. روی هم رفته باکتری های قابل کشت سبزی ها در جایگاه چابکسر دارای شناسه پایداری به آنتی بیوتیک بالاتری بودند و کاربرد تازه خوری سبزی های کشت شده در این جایگاه پیشنهاد نمی شود.