مروری بر بیوراکتور غشایی (MBR) به عنوان روشی کارا در تصفیه فاضلاب

امروزه با توجه‏ به قوانین سخت‏گیرانه جلوگیری از آلودگی محیط‏زیست و همچنین اهمیت بازچرخانی و استفاده مجدد از پساب، استفاده از فرآیندهایی که قادر باشند فاضلاب را با کارایی بالا تصفیه نمایند، مورد توجه ویژه‏ای قرار گرفته است. یکی از مکانیسم ‏های بیولوژیکی و پر کاربرد تصفیه فاضلاب خانگی و صنعتی، لجن فعال است. میکروارگانیزم ها ضمن مصرف اکسیژن، مواد آلی موجود در فاضلاب را تجزیه می نمایند. از مزایای این روش طراحی آسان، راهبری ساده، راندمان مطلوب در حذف مواد آلی و حساسیت کمتر در برابر تغییرات دمایی فصلی است. پس از اثبات کارایی مناسب لجن فعال در تصفیه انواع فاضلاب‏ ها برای سازگار کردن این فرآیند با نیازمندی ‏های متفاوت، اصلاحات و تغییرات مختلفی بر روی آن انجام شد. از معایب روش لجن فعال متعارف، نیاز به تجهیزات برقی و مکانیکی نسبتا زیاد، مشکلات بهره برداری، نیاز به فضای نسبتا زیاد برای احداث تصفیه ‏خانه و راندمان پایین در جداسازی تمام مواد آلی معلق معمولی می ‏باشد. روش بیوراکتور غشایی (MBR)، روشی برای رفع مشکلات لجن فعال به‏ویژه کاهش مراحل فرایند تصفیه (حذف ته ‏نشینی و گندزدایی) و افزایش راندمان کاهش آلاینده آلی است که علی‏رغم استفاده از راکتور لجن فعال، مرحله جداسازی لجن از آب توسط یک سیستم میکروفیلتراسیون غشایی انجام می‏‏ شود. این سیستم برای تصفیه فاضلاب‏ های خانگی و صنعتی کارایی بالایی داشته و سال‏ های اخیر توجه ویژه ‏ای به آن شده است.