الگوی آسیب های جسمی در موارد کودک آزاری ارجاعی به مراکز پزشکی قانونی استان مازندران در سال های 94 و 95

با توجه به اهمیت کودک آزاری و پیامدهای جسمی و روانی آن، این مطالعه با هدف بررسی موارد کودک آزاری ارجاعی به مراکز پزشکی قانونی استان مازندران و بررسی چالش های ثبت موارد کودک آزاری در پرونده های پزشکی قانونی انجام شده است.

 این مطالعه نوع مقطعی گذشته نگر شامل تمامی موارد ارجاعی کودک آزاری سال1394 و 1395 به مراکز پزشکی قانونی استان مازندران است. جهت جمع آوری داده ها از فرم پژوهشگر ساخته شامل سن و جنسیت، مرکز ارجاع دهنده، همراه، ضارب و تاریخ نزاع، نوع جراحت، زمان حدوث، عامل حدوث و عضو آسیب دیده با ضریب پایایی 98% استفاده شد.

 طی دو سال تعداد 84 مورد کودک آزاری مراجعه نمودند. میانگین سن حدود 8 سال و جنسیت تقریبا برابر بود. اغلب جراحات طی 2 تا 5 روز گذشته و در اثر اصابت جسم سخت ایجاد شده بود. بیشترین آسیب ایجاد شده به ترتیب انواع کبودی ها، انواع خراشیدگی ها و سوختگی بود. بیشترین اعضای درگیر به ترتیب اندام فوقانی، صورت، اندام تحتانی، تنه، و سر و گردن بوده است. بیشترین کبودی ها و تورم در صورت و سر و گردن، بیشترین تعداد خراشیدگی و سوختگی در اندام فوقانی و بیشترین موارد احساس تالم از ناحیه تنه بود.

آسیب های جسمی مشاهده شده در این مطالعه تا حدود زیادی با الگوهای ثابت شده آسیب کودک آزاری همخوانی دارد. با توجه به نقص ثبت اطلاعات ضرورت تنظیم و بکارگیری فرم های استاندارد با استفاده از پروتکل های جهانی به چشم می خورد.