کارنپ و کواین، رویارویی در فراوجودشناسی

هنوز نظریه کارنپ پیرامون وجودشناسی جان نگرفته بود که کواین به آن تاخت؛ و این، تاخت و تازی را میان دو فیلسوف برای بیش از نیم قرن موجب شده. هم چونان پرسش این است: حق با کدام یک بود/است؟ در مقاله پیش رو، با مرور نظریه کارنپ، نقدهای جسته و گریخته کواین را در سه عنوان به مواضع او روایت کرده ام. نشان داده ام که چگونه نظریه کارنپ را می توان از این سه نقد مبرا داشت. پس، با لحاظ کردن این که کواین موضع اختلاف را اشتباه تشخیص داده، و نه اختلاف موضع را، به داوری میان دو فیلسوف نشسته، توضیح داده ام اگرچه کارنپ و کواین، هر دو، به نسبیت وجود قایل اند، آن-یک به’نسبیت عام‘ باور دارد و این یک، به ’نسبیت خاص‘. از منظری دیگر، اگرچه دو فیلسوف در وجودشناسی شک گرا هستند، آن یک ’شک گرای مرتبه دوم‘ است و این یک، ’شک گرای مرتبه نخست‘. به عبارت دیگر، نشان داده ام که چگونه در روی کرد وجود شناختی دو فیلسوف "عامل توافق، عامل تخالف است". در میان این پیچیدگی ها، نتیجه گرفته ام که هر داوری یک سویه، بر موافقت یا مخالفت صرف، نادرست خواهد بود.