بررسی رفتار خوردگی اتصال جوش زیر پودری فولادهای A131/A و A131/AH32 در آب دریای شبیه سازی شده

در تحقیق حاضر رفتار خوردگی دو نوع فولاد ASTM A131/A و ASTM A131/AH32 و همچنین نواحی مختلف جوش زیرپودری آنها در محیط آب دریای شبیه سازی شده مورد مطالعه قرار گرفته است. برای این منظور از بررسی های الکتروشیمیایی شامل اندازه گیری تغییرات پتانسیل مدار باز با زمان، آزمونهای پلاریزاسیون پتانسیودینامیکی و طیف نگاری امپدانس الکتروشیمیایی و بررسی های میکروسکوپی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که جوشکاری بر رفتار خوردگی این فولادها تاثیرگذار بوده و نرخ خوردگی این دو فولاد و نواحی مختلف جوش آنها در آب دریا با هم متفاوت می باشد. فولاد نوع A و ناحیه حرارت دیده آن بیشترین مقدار نرخ خوردگی را داشته (20.14 µA/cm2) و ناحیه ذوبی جوش کمترین مقدار نرخ خوردگی(10.9 µA/cm2) را دارا می باشد. اختلاف نرخ خوردگی مناطق مختلف ناشی از تفاوت درمیزان عناصر آلیاژی موجود در این نواحی، به ویژه محتوای کربن و همچنین ساختارمیکروسکوپی مناطق می باشد. اختلاف پتانسیل بین دو فولاد پایه بسیار کم بوده ولی اختلاف پتانسیل ناحیه حرارت دیده فولاد نوع A با ناحیه ذوبی جوش حدود 35 میلی ولت بوده و در نتیجه شرایط برای خوردگی گالوانیکی بین این دو ناحیه در آب دریا فراهم می باشد