تأثیر خشکی ناحیه‌ای بر عملکرد، اجزای عملکرد و کارایی مصرف آب در گیاه گوجه‌فرنگی در شرایط کم آبیاری

کمبود آب یکی از عوامل محدودکننده تولید گیاهان زراعی است. آزمایشی به صورت کرت‌های خردشده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار روی گوجه‌فرنگی در سال 97-1396 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. تیمارها شامل؛ آبیاری متداول، روش آبیاری خشک‌کردن جزیی ریشه به‌طور ثابت، روش آبیاری خشک‌کردن جزیی ریشه به‌طور متغیر (کرت اصلی) و کم آبیاری 100، 75، 50 درصد نیاز آبی (کرت فرعی) بودند. اثر روش‌های آبیاری و سطوح مختلف کم‌آبیاری بر تعداد، وزن، قطر، سفتی، ویتامین ث و pH میوه معنی‌دار شد. بیشترین وزن خشک اندام هوایی g.plant-196/153، تعداد میوه در بوته (58)، تعداد میوه در مترمربع (163)، وزن تک میوه g 03/46، قطر میوه mm 48/98، ویتامین ث mg.gfw-1 47/9، عملکرد میوه kg.m-2 46/4 در روش آبیاری متداول مشاهده شد. بیشترین میزان لیکوپن mg.gfw-1 84/85، سفتی میوه Kg.cm-2 93/3،pH 58/4، کارایی مصرف آب kg.m-3 46/4، در روش آبیاری خشک‌کردن جزیی ریشه به‌طور ثابت مشاهده شد. نتایج نشان داد بیشترین عملکرد در بین روش‌های آبیاری، به ترتیب در روش آبیاری متداول، روش آبیاری خشک‌کردن جزیی ریشه به‌طور ثابت و روش آبیاری خشک‌کردن ریشه به‌طور متغیر و بیشترین کارایی مصرف آب درروش آبیاری خشک‌کردن جزیی ریشه به‌طور ثابت و سطح 75 درصد نیاز آبی مشاهده گردید.