تعیین تناسب اراضی از نظر کاربرد سامانه‌های آبیاری قطره‌ای با استفاده از روش AHP در دشت زنجان- سلطانیه

مصرف بی‌رویه آب در بخش کشاورزی منجر به کاهش منابع آب تجدید پذیر در ایران شده است. توسعه و مدیریت همزمان سامانه‌های نوین آبیاری یکی از راهکارهای مهم در جهت کاهش مصرف آب کشاورزی محسوب می‌گردد. در این پژوهش ابتدا با استفاده از فرآیند تحلیل سلسه مراتبی (AHP)، محدوده اراضی مستعد به منظور کاربرد آبیاری قطره‌ای در دشت زنجان تهیه شد. بدین منظور معیارهای انتخاب سامانه آبیاری قطره‌ای شامل خصوصیات کیفی آب، خصوصیات کمی و کیفی خاک، توپوگرافی، عوامل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با استفاده از فرآیند AHP مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نقشه‌های مکان‌یابی تهیه شده، حدود 45 درصد از اراضی محدوده مورد مطالعه در کلاس‌های مناسب و کاملا مناسب، 25 درصد در کلاس متوسط و 30 درصد در کلاس نامناسب از نظر قابلیت اجرای آبیاری قطره‌ای طبقه‌بندی شدند. بررسی موقعیت طرح‌های اجرا شده نشان داد، 79 درصد از طرح‌ها در اراضی با کلاس مناسب و یا کاملا مناسب و 21 درصد در اراضی با کلاس متوسط و یا نامناسب اجرا شده اند. بر پایه‌ی نتایج بدست آمده استفاده از روش AHP در انتخاب صحیح یک سامانه آبیاری با لحاظ نمودن معیارهای موثر می‌تواند مفید واقع گردد.