تحلیل زبان شعر کودک در آثار ناصر کشاورز

شعر کودک و نوجوان چونان یک گونه ادبی به‏دلیل ماهیت مخاطب محوری آن، دارای نظام زبانی منحصربه‏فردی است که آن را از شعر بزرگسال جدا می کند. این نظام زبانی متناسب با رشد شناختی کودک و حیطه معرفت شناختی او پیکره ای ساختاری معنایی می یابد و کشف و استخراج این پیکره از طریق بررسی و بازیابی مقولاتی دستوری نشانه شناختی چون صرف و نحو، حوزه معنایی واژگان، هنجارگریزی، ابزارهای انسجام زبانی، زبان ادبی، وجهیت افعال، گزاره ها و... امکان پذیر است. از این رو در این پژوهش با گزینش دفترهای شعری برجسته ناصر کشاورز در سه دهه هفتاد، هشتاد و نود و در سه گروه سنی الف، ب، ج به‏شیوه آماری، توصیفی و تحلیلی به معرفی و بازیابی پیکره زبانی شعر او پرداختیم و نشان دادیم که زبان شعری کشاورز به‏دلیل تناسب نظام زبانی او با مخاطب و رشد شناختی او در مقولاتی چون اسم، فعل، صفت، الگوی نحوی و زبان ادبی، به‏نوعی حقیقت نمایی در زبان دست یافته است. از دیگر یافته های این پژوهش، نشان دادن تحول زبانی کشاورز در این سه دهه بود. زبان شعری او در دهه‏های هشتاد و نود نسبت به دهه هفتاد به‏دلیل مخاطب شناسی دقیق تر دارای ویژگی‏هایی چون سادگی، عینیت گرایی، لذت‏بخشی و روایت مندی است.