تحلیل عدم قطعیت برآوردهای ماهواره ای و مبتنی بر پایگاه داده های اقلیمی تبخیر - تعرق واقعی (مطالعه موردی: حوضه کرخه)

تبخیر- تعرق مولفه ای مهم در بیلان آبی و یک عنصر کلیدی در مدیریت منابع آب به خصوص در مناطق خشک و نیمه خشک مانند ایران است. هدف از این پژوهش، بررسی عدم قطعیت برآوردهای تبخیر- تعرق واقعی (ETa) حاصل از یک مدل مبتنی بر سنجش از دور و دو پایگاه داده های اقلیمی است. برای این منظور مقادیر ETa حاصل از مدل پریستلی- تیلور(PT- JPL) و دو پایگاه داده  GLEAM و ERA-Interim برای حوضه کرخه در دوره زمانی 2017-2013 تهیه شد. جهت تحلیل عدم قطعیت برای هر یاخته مکانی (با تفکیک 25/0× 25/0) در حوضه از روش کلاه سه گوشه(TCH)  استفاده شد. نتایج تحلیل عدم قطعیت نشان داد که داده های ETERA-Interim،  ETGLEAMو ETPT- JPL به ترتیب در 38، 13 و 49 درصد یاخته ها دارای عدم قطعیت کمتری هستند. بیشترین درصد یاخته ها با کمترین عدم قطعیت در زیر حوضه های سیمره، کرخه جنوبی و گاماسیاب مربوط به مدل ETPT-JPL به ترتیب 4/54، 3/72 و 50  و در زیر حوضه های قره سو و کشگان متعلق به پایگاه داده ETERA-Interim به ترتیب 5/55 و 4/53 درصد بود. بررسی تغییرات ارتفاعی ETa حوضه کرخه نشان داد که بر مبنای کمترین عدم قطعیت، نتایج دو پایگاه داده و مدل PT- JPL در ارتفاع 1400 تا 1800 متر از سطح دریا عملکرد بهتری دارند. داده های ETPT-JPL در اقلیم خشک گرم و داده های ETERA-Interimدر اقلیم نیمه مرطوب معتدل و داده های ETGLEAM  در اقلیم بسیار مرطوب سرد، منتخب می باشند.بر اساس الگوی کاربری اراضی و عدم قطعیت برآوردهای تبخیر- تعرق، در یاخته هایی با کاربری کشاورزی- باغ و جنگل داده های ETGLEAM از عدم قطعیت کمتری برخوردار می باشند. در یاخته های با کاربری مراتع، داده های مدل ETPT- JPL و پایگاه ETERA-Interim و در یاخته های با کاربری دیمزار، داده های ETERA-Interim برگزیده شدند. امکان سنجی کاربست داده های مورد استفاده، نیازمند بررسی های بیشتر در سایر اقلیم ها است.