بررسی تغییرات سیگنال‌های کمبود منابع آب در حوضه دریاچه ارومیه

بررسی تغییرات بلندمدت منابع آب در هر حوضه به عنوان سیستم پایش عمل می کند. بررسی تغییرات منابع آب، نحوه تغییرات و درصد آن در هر حوضه کمک به سزایی به بخش مدیریت منابع آب خواهد داشت. در این مطالعه ضمن معرفی سیگنال های کمبود منابع آب، به بررسی روند تغییرات این سیگنال ها با استفاده از آزمون من –کندال اصلاح شده با حذف اثرات خودهمبستگی داخلی پرداخته شده است. در این مطالعه از مقادیر سیگنال های کمبود بارش، کمبود دبی جریان و کمبود سطح آب زیرزمینی در مدت دوام های 10، 30 و 60 روزه موجود در 12 زیرحوضه در حوضه دریاچه ارومیه استفاده شده است. در مورد مقادیر بارش و دبی جریان از ایستگاه های باران سنجی و هیدرومتری و جهت انتخاب پیزومتر معرف حوضه از تیوری بی نظمی استفاده شد. نتایج بررسی تغییرات مقادیر سیگنال های کمبود نشان داد که تغییرات کلی، افزایشی می باشد که این افزایش در برخی موارد معنی دار و در برخی موارد غیر معنی دار می باشد. به طور کلی نتایج نشان داد که به طور متوسط در دوره آماری مورد بررسی، سیگنال های کمبود بارش، کمبود دبی جیران و کمبود سطح آب زیرزمینی در زیرحوضه های مورد بررسی به ترتیب 52، 35 و 23 درصد نسبت به میانگین بلندمدت افزایش یافته اند. این تغییرات برای حوضه دریاچه ارومیه بیانگر افزایش میزان خشک سالی های هواشناسی، هیدرولوژیکی و آب زیرزمینی می باشد.