مقایسه دو روش ارزیابی ریسک MAPO و PTAI و ارتباط آن ها با شیوع کمردرد در کارکنان پرستاری

این مطالعه باهدف بررسی عوامل ایجادکننده کمردرد در پرستاران و ارایه اقداماتی جهت کنترل و اصلاح این عوامل با استفاده از دو روش ارزیابی ریسک  MAPO و PTAI انجام شده است.

 این مطالعه مقطعی بین 480 نفر (با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی) از کارکنان پرستاری بیمارستان های دولتی خوزستان انجام و اطلاعات آن ازطریق پرسشنامه در چهار بخش جمع آوری گردید. پرسشنامه نوردیک، اطلاعات دموگرافیک و چک لیست های MAPO  و PTAI که شامل دو بخش بوده، از طریق بازدید میدانی و مشاهده تکمیل شده است. پس از تکمیل چک لیست ها، شاخص ها برای سه سطح ارزیابی گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های کای دو و پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.

پرسشنامه نوردیک نشان داد 92/72 درصد از افراد مورد مطالعه دارای کمردرد بوده اند. براساس ارزیابی های انجام شده توسط روش MAPO، 66/16درصد از افراد در سطح ریسک پایین، 41/60 درصد در سطح متوسط و  91/22 درصد در سطح بالا قرار دارند. در حالی که روش PTAI نشان داد 95/23 درصد از افراد در سطح ریسک یک، 08/52 درصد در سطح دو و 95/23 درصد در سطح سه قرار دارند. براساس آزمون کای دو نیز بین سطوح ریسک هر دو روش MAPO و PTAI و کمردرد از نظر آماری رابطه معنا داری وجود دارد.

یافته ها نشان داد با افزایش سطوح شاخص در هر دو روشMAPO  و PTAI، میزان اختلالات اسکلتی- عضلانی در ناحیه کمر افزایش می یابد. در نتیجه می توان به دقت و مناسبت این روش ها اطمینان حاصل نمود و دریافت که هر دو روش  مورد بررسی در طبقه بندی سطح ریسک و شناسایی عوامل تاثیرگذار، کارآمد و قابل اطمینان می باشند.