ارزیابی ریسک ایمنی در محیط های آموزشی: یک مطالعه موردی در دانشگاه علوم پزشکی قم

توجه به اصول ایمنی می تواند علاوه بر کاهش ریسک حوادث، آسیب ها و پیامدهای انسانی و مالی، ضامن راندمان و اثربخشی بالا و در نتیجه بهره وری مستمر یک سازمان باشد. مهمترین گام در استقرار یک شرایط ایمنی بهینه، تحلیل و ارزیابی وضعیت و شرایط موجود ایمنی یک سازمان می باشد. لذا، این مطالعه با هدف ارزیابی ریسک ایمنی در دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی قم طراحی و اجرا شده است.

دامنه این مطالعه HSR شامل دانشکده های بهداشت، پزشکی و پیراپزشکی، دندان پزشکی، پرستاری و مامایی، طب سنتی ایرانی و سلامت و دین دانشگاه علوم پزشکی قم بود. این مطالعه در سال 1398 اجرا شده است و حیطه های مورد ارزیابی شامل منابع خطر مرتبط با ایمنی (حریق و انفجار، سقوط افراد و اشیا، برق و خطرت ثانویه) بود. این مطالعه در سه فاز (1) تشریح و تحلیل سیستم، (2) شناسایی منابع خطر و (3) ارزیابی میزان ریسک ایمنی مطابق با استاندارد نظامی آمریکا (MIL-STD-882) اجرا شد.

بر اساس نتایج تشریح سیستم و شناسایی منابع خطر 228 منبع خطر در دانشکده های مورد مطالعه شناسایی شد. نتایج ارزیابی ریسک ایمنی بر اساس ماتریس ریسک دو بعدی احتمال و شدت نشان داد که 39 منبع خطر دارای ریسک پایین و قابل قبول، 71 منبع خطر دارای ریسک بالا و غیرقابل قبول و همچنین 118 منبع خطر دارای ریسک متوسط بودند.

 یافته های این مطالعه بیانگر این بود که علی رغم تصور عمومی برای ایمن بودن و یا کم خطر بودن محیط های آموزشی، این محیط ها نیازمند توجه بیشتری درباره مسایل ایمنی می باشند. پیشنهاد می شود در این محیط های آموزشی یک برنامه مدیریت ریسک شامل شناسایی و ارزیابی ریسک و همچنین ارایه راهکارهای عملی برای کاهش ریسک ایمنی به منظور  استقرار یک شرایط ایمنی بهینه طراحی و اجرا شود.