انسان شناسی پزشکی: پیش گیری و درمان سنتی در بین مهاجران افغانستانی

انسان شناسی از ابتدای پیدایش دانشگاهی خود به امر سلامت، بهداشت، بیماری، مداوا و به طور کلی امور پزشکی توجه ویژه داشته و به مرور حوزه دقیقی از انسان شناسی را به این امور اختصاص داده است. هدف اصلی این رشته یافتن درک مناسب از عواملی است که بر بهداشت، تجربه و شیوع بیماری، پیشگیری و درمان بیماری، روال های شفادهی، پیوندهای اجتماعی در مدیریت درمان اثر گذارند. این مقاله در پی آن است که مکانیسم های پیش گیری و درمان سنتی را در بین مهاجران شناخته و اثرات آن را در مواجه با نظام پزشکی مدرن ایران بررسی کند. با استفاده از روش مردم نگارانه برای گردآوری داده ، یعنی بهره گیری از مطالعات اسنادی، مصاحبه های عمیق نیمه ساختاریافته و مشاهده های حین مشارکت و همچنین یادداشت های شخصی در زمین پژوهش «شهرک قایم قم»، پژوهشگر توانسته داده های دست اولی را گردآوری و تحلیل کند. داده های این پژوهش عمدتا در تابستان 1397 گردآوری شده و نمونه گیری ها بر مبنای الزام های نظری کار و به صورت هدف مند صورت بندی شده اند. در ابتدا به بیماری های شایع بین مهاجران پرداخته و سپس به مواجه مهاجران با این امور پزشکی بر مبنای باورهای سنتی و فرهنگی آنان اشاره خواهد شد. پیش گیری و درمان های سنتی در بین مهاجران افغانستانی در ایران بیش از درمان های مدرن بر صحنه زندگی روزمره آنان حاضر است.