اثربخشی آموزش واقعیت درمانی و مثبت نگری در افزایش سخت رویی مادران دارای فرزند نابینا

هدف پژوهش حاضر، بررسی مقایسه ای تاثیر مشاوره گروهی با دو رویکرد واقعیت درمانی و روان شناسی مثبت نگری بر افزایش سخت رویی مادران (دارای فرزند نابینا) شهر تهران است. روش پژوهش از نوع شبه تجربی بر اساس طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه مادران (دارای فرزند نابینا) شهر تهران که فرزندانشان در مدارس نابینایان مشغول به تحصیل بودند و پس از ارزیابی 45 نفر که در این آزمون ها نمرات پایین تری داشتند، انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش طی 10 جلسه آموزش گروهی مثبت نگری و واقعیت درمانی دریافت کردند. آزمودنی های گروه آزمایش و کنترل در 2مرحله، پیش آزمون و پس آزمون از طریق (پرسش نامه سخت رویی) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های به دست آمده با روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که مشاوره گروهی با دو رویکرد واقعیت درمانی و مثبت نگری بر افزایش سخت رویی مادران (دارای فرزند نابینا) تاثیر داشته است. همچنین  بین این دو روش تفاوت معناداری وجود نداشت..