بررسی داکینگ مولکولی تعدادی از مشتقات فلاون ها (Flavones) در مهار آنزیم آلفاگلوکوزیداز

یکی از مشکلات اصلی دیابت افزایش سطح گلوکز خون است. آنزیم آلفاگلوکوزیداز با تجزیه پلی ساکاریدها، به این افزایش گلوکز خون کمک می‏کند. مهار این آنزیم یکی از استراتژی های مهم در درمان دیابت می باشد.

هدف از این مطالعه بررسی اثر مهارکنندگی ترکیبات طبیعی فلاونی موجود در میوه ها و گیاهان بر فعالیت آنزیم آلفاگلوکوزیداز در محیط in silico بود.

این تحقیق به شیوه توصیفی - تحلیلی صورت گرفت. به این منظور، ابتدا ساختار ترکیبات فلاونی و آلفاگلوکوزیداز به ترتیب از پایگاه های PubChem و PDB دریافت شدند. سپس خصوصیات فیزیکوشیمیایی ترکیبات فلاونی توسط پایگاه Zink و سرور Swiss ADME پیش بینی شدند. در نهایت، برای انجام داکینگ مولکولی و برهم کنش میان ترکیبات فلاونی و آنزیم به ترتیب از محیط‏های Molegro Virtual Docker 6.0 وMolegro Molecular Viewer 2.5 استفاده شد.

ترکیبات فلاونی مورد بررسی از لحاظ خصوصیات فیزیکوشیمیایی مطلوب هستند و همچنین تمامی ترکیبات فلاونی مورد مطالعه قادر به مهار آنزیم آلفاگلوکوزیداز هستند. اما از میان این ترکیبات، دو ترکیب نوبیلتین و لوتیولین به ترتیب با 78/98- و 87/96- کیلوژول بر مول کمترین انرژی منفی و بنابراین امتیاز داکینگ بیشتری نسبت به کنترل مثبت (میگلیتول) داشتند.

ترکیبات فلاونی مورد بررسی بویژه نوبیلتین به دلیل قرارگیری مناسب در جایگاه فعال آنزیم، از اثر مهارکنندگی بیشتری نسبت به سایر ترکیبات مشابه برخوردار است. در نتیجه بعد از مطالعه بیش تر این ترکیب در محیط‏های برون‎تنی و درون‎تنی ممکن است بتوان از آن به عنوان یک گزینه مناسب جهت مهار آلفاگلوکوزیداز و در نتیجه درمان دیابت استفاده نمود.