مقایسه بیماریزایی بیمارگرهای عامل سرخشکیدگی و زوال درختان بلوط در استان کرمانشاه

بیماری زوال و خشکیدگی سرشاخه های درختان بلوط یک بیماری مهم در جنگل های زاگرس ایران محسوب می شود. وجود Paecilomyces formosus، Biscogniauxia mediterrane و Neoscytalidium novaehollandiae همراه با علایم زوال و سرخشکیدگی درختان بلوط در جنگل های استان کرمانشاه، ویژگی های مولکولی و مقایسه بیماریزایی بیمارگرها بررسی شد. در بررسی مولکولی با استفاده از ابزار جستجوی بلاست، هر سه بیمارگر همپوشانی و همولوژی 100 درصدی با گونه های مذکور موجود در بانک ژن نشان دادند. در ارزیابی بیماریزایی مشخص شد که تمام جدایه های این سه بیمارگر قادر به ایجاد شانکر روی شاخه های بریده و نهال های مایه زنی شده درختان بلوط هستند. در اثبات بیماریزایی روی شاخه بریده سایر درختان جنگلی نیز هر سه گونه قادر به ایجاد علایم شانکر بودند. در مقایسه بیماریزایی روی نهال های دو ساله تحت تنش خشکی، از نظر سرعت پیشرفت علایم بیماری اختلاف معنی داری بین این سه گونه وجود داشت، بطوریکه B. mediterrane در زمان کوتاهتری روی نهال های مایه زنی شده در شرایط تنش خشکی علایم ایجاد کرد. گونه P. formosus نسبت به دو گونه دیگر با سرعت کمتری روی نهال های مایه زنی شده علایم ایجاد کرد. علایم روی نهال های بلوط مایه زنی شده با این بیمارگرها به صورت شانکر ایجاد شد که به سمت بالا و پایین ناحیه مایه زنی شده پیشروی مشاهده شد. جهت تکمیل اصول کخ، جداسازی مجدد صورت گرفت. بررسی تاثیر دما بر رشد شعاعی گونه های بیمارگر نشان داد که هر سه گونه گرمادوست بوده و احتمال ارتباط این بیمارگرها با پدیده خشکسالی و گرمایش جهانی وجود دارد.