مدل‏ سازی ساختاری و تبیین علی رضایت مندی جوامع روستایی از کیفیت زندگی: مورد مطالعه روستاهای شهرستان آران و بیدگل

یکی از شاخص های مهم در برنامه ریزی مناطق سکونتگاهی، توجه به کیفیت زندگی ساکنان است. چراکه رشد و بهبود کیفیت زندگی بر سایر ابعاد توسعه در شهرها و روستاها تاثیرگذار است و مسیر پیشرفت و ترقی را هموار تر می سازد. بررسی میزان رضایت مندی ساکنان از محیط زندگی می تواند به ارزیابی سیاست ها، رتبه بندی مکان ها و تدوین استراتژی های مدیریت و برنامه ریزی شهری و روستایی کمک کند. پژوهش حاضر، به شناسایی ابعاد و ارزیابی میزان رضایت مندی ساکنان روستاهای محمدآباد، عل آباد و یزدل در شهرستان آران و بیدگل پرداخته است. حجم نمونه پژوهش با استفاده از فرمول کوکران 291 نفر برآورد گردید. ابزار اصلی گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته است و تجزیه و تحلیل های آماری و مدل سازی معادلات ساختاری در محیط نرم افزارهای AMOS و SPSS انجام شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و مشخص کردن وضعیت شاخص های کیفیت زندگی، از آزمون تی تک نمونه ای استفاده گردید. نتایج آزمون تی استیودنت نشان داد که وضعیت شاخص اجتماعی نامطلوب بوده است. کیفیت اقتصادی در وضعیت نیمه مطلوب و شاخص های کالبدی، خدماتی و محیطی در وضعیت مطلوب قرار دارند. همچنین، جهت شناسایی و ارزیابی مولفه های کیفیت زندگی از مدلسازی معادلات ساختاری استفاده گردید. نتایج مدل ساختاری عاملی مرتبه دوم نشان داد، اهمیت دادن به شاخص های اجتماعی در روستاهای مورد مطالعه باعث بالارفتن کیفیت زندگی به میزان 0/85، شاخص اقتصادی به میزان 0/83، شاخص کالبدی 0/70، شاخص خدماتی0/26 و شاخص محیطی به میزان0/23 می گردد.