تاثیر شرایط مختلف استخراج آب زیر بحرانی بر ظرفیت آنتی اکسیدانی و مقدار ترکیبات فنلی عصاره تفاله انار

اخیرا، نقش سودمند آنتی اکسیدان ها مقابل بسیاری از بیماری های انسانی و فساد مواد غذایی که ناشی از فساد اکسایشی می باشد، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. تفاله انار، بخش غیرخوراکی و از محصولات جانبی صنعت آبمیوه گیری و منبع غنی از آنتی اکسیدان های پلی فنلی است.

این مطالعه، با هدف فراهم نمودن زمینه، جهت بررسی اثر عصاره تفاله انار در صنایع غذایی و تولید محصولات غذایی فراسودمند، صورت گرفته است.

در این پروژه، ارزیابی روش های استخراج آب زیربحرانی و غرقابی جهت تعیین ظرفیت آنتی اکسیدانی و مقدار ترکیبات فنلی عصاره تفاله انار انجام شد. متغیرهای استخراج آب زیر بحرانی، پارامترهای: دما (°C120، °C150 و °C180) و زمان (5، 15 و 25 دقیقه) بودند. در عصاره های تهیه شده، ظرفیت آنتی اکسیدانی، با روش های: آنتی اکسیدان  احیاء رادیکال آزاد (DPPH) برحسب درصد RSA و آنتی اکسیدان احیاکننده آهن (FRAP) برحسب میلی گرم آهن 2 ظرفیتی بر گرم ماده خشک، محتوای فلاونوییدی بر حسب میلی گرم کویرستین بر گرم ماده خشک و محتوای فنل کل با روش فولین- سیوکالتیو بر حسب میلی گرم گالیک اسید بر گرم ماده خشک، اندازه گیری و گزارش شد.

ارزیابی دو روش غرقابی و آب زیر بحرانی نشان داد که بیشترین میزان استخراج، مربوط به روش آب زیر بحرانی بود. نتایج بررسی  تاثیر متغیرهای مورد مطالعه در استخراج آب زیر بحرانی نشان داد که با افزایش دما و زمان، میزان استخراج این ترکیبات، افزایش یافت به طوری که بیشترین استخراج در تیمار °C180 و 25 دقیقه بود.

روش آب زیر بحرانی نه تنها یک فن آوری دوستار محیط زیست است، بلکه میزان استخراج ترکیبات زیست فعال را نیز افزایش داد.