بررسی تاثیر بازخورانی گازهای اگزوز در احتراق و آلایندگی موتور با احتراق RCCI با سوخت دیزل- گاز طبیعی

احتراق اشتعال تراکمی کنترل واکنشی، به عنوان یک احتراق دما پایین یکی از روش های رایج برای کاهش آلاینده های اکسیدهای نیتروژن و دوده است. در این تحقیق، تاثیر بازخورانی گازهای اگزوز بر احتراق و آلایندگی یک موتور دوسوخته دیزل و گاز طبیعی با سیستم احتراق اشتعال تراکمی کنترل واکنشی مورد بررسی قرار گرفت. موتور مورد تحقیق، یک موتور تک سیلندر با پاشش سوخت دیزل به عنوان سوخت با واکنش پذیری بالا به صورت مستقیم به داخل سیلندر و پاشش سوخت گاز طبیعی به عنوان سوخت با واکنش پذیری پایین در راه گاه است. زمان شروع پاشش، شکل پاشش و طول پاشش در هر دو انژکتور توسط ECU توسعه یافته، تحت کنترل هستند. با توجه به اینکه موتور مورد آزمون در نسبت پیش اختلاط 60% از پایداری خوبی برخوردار است و قابلیت کار با درصد بالای گازهای برگشتی از اگزوز را دارد، برای بررسی انتخاب شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان می دهد که با افزایش میزان بازخورانی گازهای اگزوز از صفر تا 34%، مقدار IMEP و بازده حرارتی حدود 18% کاهش می یابد. همچنین با افزایش میزان بازخورانی گازهای اگزوز، شروع، میانه و انتهای احتراق به علت کاهش میزان اکسیژن داخل محفظه احتراق عقب می افتد. با افزایش EGR دمای محفظه احتراق کاهش یافته، بنابراین تولید CO و UHC روند افزایشی به ترتیب 86 و 300% دارد و برعکس میزان NOx، 350% کاهش می یابد.