مروری بر روش های برخط ذخیره داده در شبکه های مبتنی برحافظه نهان

استفاده از حافظهنهان جهت افزایش کارآیی شبکه اینترنت همواره از دو جهت مورد توجه و ارزیابی بوده است: (1) افزایش بهره وری کانال های ارتباطی و کاهش بار کارسازها، و (2) از جهت کوتاه شدن فاصله دسترسی به داده ها برای کاربران. با پیشنهاد و روی کار آمدن شبکه های محتوا محور، امکان ذخیره داده ها در داخل شبکه، به وسیله تجهیزات شبکه از قبیل مسیریاب ها به وجود آمده است. با این حال، مسئله پیشرو، ارزیابی کارایی چنین حافظه هایی میباشد. با توجه به این که اندازه حافظه مورد استفاده در یک مسیریاب به نسبت حجم ترافیک عبوری از آن محدود بوده و نیز ترافیک عبوری از یک مسیریاب به مسیریابهای دیگر وابسته است، این امکان وجود دارد که واکاوی این حافظه ها نه تنها بازخورد مثبتی نداشته باشد بلکه باعث افزایش تاخیر عبور از یک مسیریاب بشود. در این مقاله به بررسی و مقایسه چند روش کلی برای ذخیره داده ها در مسیریابها میپردازیم.