تاثیر عصاره ی گل سرخ محمدی بر میزان قند خون، انسولین و استرس اکسیداتیو در Ratهای مدل مبتلا به دیابت

دیابت شیرین، یک اختلال متابولیکی مزمن با نشانه ی اصلی افزایش قند خون می باشد. تا کنون داروهای بسیاری جهت کنترل بیماری دیابت مورد استفاده قرار گرفته اند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر عصاره ی گل سرخ محمدی بر میزان قند خون و انسولین در Ratهای مدل مبتلا به دیابت بود.

روش ها:

در این تحقیق، تعداد 100 سر موش صحرایی نر به 10گروه شاهد، مبتلا به دیابت بدون درمان، استرس گاواژ، درمان با انسولین، سه گروه سالم با دریافت دزهای مختلف عصاره، سه گروه مبتلا به دیابت با دریافت دزهای مختلف عصاره (300، 600 و 900 میلی گرم/کیلوگرم) تقسیم شدند. خون گیری در روزهای 0، 17، 31 و 45 انجام شد و قند خون، انسولین و مالون دی آلدیید (MDA) اندازه گیری شد. واکاوی آماری داده ها با استفاده از روش ANOVA انجام و 050/0 > P معنی دار در نظر گرفته شد.

یافته ها:

قبل از شروع مداخلات، تفاوت معنی داری در میانگین قند خون و انسولین گروه های مورد مطالعه دیده نشد. عصاره ی گل سرخ با دز 900 میلی گرم/کیلوگرم موجب کاهش معنی داری در قند خون (007/0 = P) و افزایش معنی دار در سطح انسولین (009/0 = P) Ratهای مبتلا به دیابت در مقایسه با گروه شاهد مبتلا به دیابت گردید. همچنین، این دز از عصاره، موجب کاهش قند خون و افزایش سطح انسولین در Ratهای سالم غیر مبتلا به دیابت نیز گردید.

نتیجه گیری:

استفاده از عصاره ی گل سرخ، می تواند موجب کاهش قند خون و افزایش سطح انسولین گردید. به نظر می رسد این عصاره، بتواند به عنوان یک پتانسیل درمانی مناسب مورد توجه پژوهشگران قرار بگیرد.