کاربرد الگوریتم های هوشمند برای مدلسازی رابطه دبی-اشل در شرایط استغراق سرریزهای کنگره ای و خطی

استغراق سرریز با افزایش سطح آب پایین دست به ترازی مساوی یا بیش از تراز تاج سرریز، دبی عبوری از سرریز را کاهش می دهد. هدف این پژوهش استفاده از الگوریتم های SVM و GEP برای افزایش دقت پیش بینی رابطه ی دبی-اشل در سرریزهای کنگره ای و لبه تیز مستغرق است. از متغیرهای Hd (بار کل پایین-دست جریان مستغرق)، Ho (بار کل بالادست جریان آزاد)، H* (بار کل بالادست جریان مستغرق)، P (ارتفاع سرریز)، U (سرعت جریان آزاد بالادست)، α (زاویه دیواره جانبی سرریز) و Cd (ضریب دبی جریان)، پنج پارامتر بی بعد Fr1، Cd، H_d/H_o ، H_o/P و α برای پیش بینی H^*/H_o بمنظور محاسبه نسبت دبی عبوری از پایین دست تحت شرایط استغراق، Qs، به دبی عبوری تحت شرایط آزاد، Q1، براساس شاخص های عملکرد مجذور میانگین مربعات خطا (RMSE)، ضریب تبیین (R2)، خطای نسبی (RE) و نسبت تفاوت توسعه داده شده (DDR) استفاده شدند. مقدار شاخص های RMSE، R2، RE و ZDDR(max) برای سرریز کنگره ای در دوره تست الگوریتم های SVM و GEP به ترتیب (0104/0، 9996/0، 741/1، 267/45) و (0157/0، 9992/0، 533/0، 73/19) و برای سرریز خطی به ترتیب (0066/0، 9996/0، 320/0، 91/67) و (0088/0، 9998/0، 5432/0، 73/63) بدست آمدند. ترکیب نهایی پارامترهای مستقل در سرریز کنگره ای و خطی به ترتیب شامل (Fr1، Cd، H_d/H_o ، H_o/P و α) و (Fr1 و H_d/H_o) شدند. نتایج نشان داد SVM در هر دو سرریز نسبت به GEP عملکرد بهتری در پیش-بینی H^*/H_o دارد. دقت SVM در سرریز خطی از کنگره ای بیشتر بود. آنالیز حساسیت نشان دهنده ی بیشترین تاثیرگذاری Fr1 و H_d/H_o بترتیب در سرریزهای کنگره ای و خطی بود.