مدل سازی روند تغییرات مکانی کاربری اراضی با استفاده از مدل LCM بر پایه شبکه های عصبی مصنوعی و تحلیل زنجیره مارکوف (مطالعه موردی: حوزه آبخیز بهشت آباد)

پیش بینی و مدل سازی تغییرات کاربری اراضی برای آگاهی از کمیت و کیفیت تغییرات احتمالی در آینده اهمیت دارد. هدف از این تحقیق، پایش تغییرات کاربری اراضی در گذشته و بررسی امکان پیش بینی آن در آینده با استفاده از مدل LCM در حوزه آبخیز بهشت آباد استان چهارمحال و بختیاری است. در این تحقیق تصاویر لندست 5 سنجنده TM سال های 1370 و 1387 و لندست 8 سنجنده OLI سال 1395 تجزیه و تحلیل و مورد استفاده قرار گرفت. تصاویر هر سه مقطع زمانی به پنج طبقه مرتع، مناطق ساختمانی- شهری، اراضی کشاورزی، اراضی باغی و اراضی بایر طبقه بندی شد. پیش بینی وضعیت کاربری اراضی برای سال 1395، با استفاده از نقشه های کاربری سال های 1370 و 1387 و به کمک مدل LCM و بر پایه شبکه های عصبی مصنوعی و تحلیل زنجیره مارکوف انجام گردید. به این منظور، از متغیرهای مکانی  فاصله از مراتع، فاصله از مناطق ساختمانی- شهری، فاصله از اراضی کشاورزی، فاصله از اراضی باغی، فاصله از اراضی بایر، فاصله از رودخانه، فاصله از جاده، ارتفاع یا مدل رقومی ارتفاع، شیب و جهت شیب به عنوان عوامل موثر بر تغییرات در شبکه عصبی مصنوعی استفاده شد. نتایج مدل سازی نیروی انتقال با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی در بیش تر زیر مدل ها صحت بالایی را (62 تا 94 درصد) نشان داد. خطای کل در مدل سازی برای سال 1395، حدود 23/4 درصد به دست آمد که نشان دهنده انطباق زیاد تصویر پیش بینی شده مدل با تصویر واقعیت زمینی و قابل قبول بودن مدل می باشد. هم چنین نتایج پیش بینی تغییرات برای سال های 1420 و 1429 نشان داد که مساحت اراضی مرتعی و اراضی بایر کاهش و مساحت مناطق ساختمانی- شهری، اراضی باغی و اراضی کشاورزی افزایش خواهند یافت.