ارزیابی سیل خیزی بالقوه حوزه آبخیز زیارت با روش مبتنی برCN و مدل هیدرولوژیکی WetSpa

سیل از جمله بلایای طبیعی است که هر ساله خسارات مالی و جانی فراوانی را در سراسر جهان به بار می آورد. به طور کلی شاید بتوان گفت که بهترین شاخص معرف وضعیت سیل خیزی و تولید رواناب و سیل بالقوه حوزه، ضریب رواناب می باشد. بنابراین تهیه یک نقشه مناسب که بیش ترین شباهت را با واقعیت داشته باشد می تواند راه گشای بسیاری از برنامه ریزی های مرتبط با کنترل سیل باشد. بدین منظور در این پژوهش نقشه ضریب رواناب بالقوه دو روش تهیه شد و مورد مقایسه قرار گرفت. روش اول روشی تجربی و مبتنی بر CN بوده که روش رایجی در بین محققان این حیطه است و روش دوم استفاده از مدل هیدرولوژیکی توزیعی مکانی WetSpa می باشد. بنابراین متوسط وزنی نقشه ضریب بالقوه سیل خیزی تهیه شده به روش SCS، 045/0 و با مدل WetSpa 714/0 برآورد گردید. در انتها متوسط ضریب بالقوه سیل خیزی روزانه با استفاده از آمار بارش و رواناب روزانه ثبت شده در طول دوره چهار ساله، مورد مقایسه قرار گرفت. با نظر به اینکه مقدار ضریب رواناب برآورد شده با آمار ثبت شده 47/0 بوده و این مقدار به نتایج مدل WetSpa نزدیک تر است بنابراین مدل WetSpa عملکرد بهتری داشته است. با این حال با توجه به اینکه هر یک از دو روش ویژگی های منحصربفردی دارد (به طور مثال مدل WetSpa نیازمند داده ها و جزییات بیش تر و مدل  SCS نیازمند داده ها و جزییات کم تری نسبت به مدل WetSpa است) هریک از این دو روش کاربردهای متفاوتی دارد که می تواند در شرایط خاصی موثر واقع شود.