طرد از میدان آموزش و بازتولید نابرابری جنسیتی: تحلیل روایت زنان روستاهای شهرستان دهگلان

پژوهش حاضر به دنبال روایت‏های زنان روستایی از نابرابری جنسیتی در میدان آموزش است، این مقاله ضمن تفسیر موقعیت‏های فرودستی آنان، به کاوش در روایت زنان از وضعیت مناسبات آموزش جنسیت و عوامل برسازنده طرد از میدان آموزش و نابرابری جنسیتی در میدان آموزش می پردازد. برای این منظور از دستگاه نظری پی‏یر بوردیو به عنوان راهنمای کار و صورت بندی مفاهیم بهره جسته ‏ایم. این پژوهش در سنت روشی کیفی صورت گرفته و از روش تحلیل روایت مضمونی برای کشف و استخراج مقولات استفاده شده است که در آن ابزارهای مشاهده مشارکتی و مصاحبه عمیق جهت گردآوری داده ‏های مورد نیاز به کار گرفته شده است. میدان پژوهش حاضر مناطق روستایی شهرستان دهگلان است که با منطق نمونه‏ گیری کیفی و هدفمند علاوه بر نمونه ‏گیری از فضا (روستاهای بزرگ، متوسط و کوچک) نمونه ‏گیری هدفمند و نظری نیز از سوژه ‏های مورد مطالعه به عمل آمده که بر مبنای آن با 32 نفر از زنان 15 تا 35 ساله در 6 سکونت‏گاه روستایی با رعایت حداکثر تنوع مصاحبه ‏های عمیق به عمل آمد. داده‏های حاصل از روایت در قالب 78 تم اولیه، 36 خرده‏تم، 8 تم اصلی و یک تم نهایی کدگذاری و صورت بندی شدند. تم‏های اصلی حاصل از روایت‏ها عبارت اند از: جامعه ‏‏پذیری جنسیتی، مکانیسم تعمیق نابرابری اجتماعی، فقر مادی، فقر فرهنگی، عدم دسترسی به مراکز آموزشی، ازدواج زودرس دختران، محدودیت زنان در ورود به عرصه ‏های عمومی و بازتولید ساختار اجتماعی. مقوله نهایی نیز آموزش به مثابه یک میدان تولید نابرابری جنسیتی در مناطق روستایی است که داستان روایت‏های متکثر زنان حول آن شکل گرفته و بدان معنا بخشیده‏اند.