تاثیر استفاده از ضایعات پلیمری UPVC بر خواص مکانیکی بتن

تولید و عرضه گسترده مواد پلاستیکی در دهه 50 میلادی یکی از دستاوردهای مهم بشر بود که امروزه بدلیل گوناگونی و تنوع، ارزان و در دسترس بودن، به عنوان صنعتی مهم انسان را به خود وابسته کرده اند. آسیب های زیست محیطی ناشی از آلاینده های فسیلی، مصرف گرایی برخی جوامع و رها سازی و بی ارزش دانستن بعد از اتمام دوره مصرف اولیه آنها، روشی غیرمنطقی بوده و در افق میان مدت و بلند مدت، هزینه های تحمیلی سنگینی نیز به همراه خواهد داشت. در این پژوهش، اثر اختلاط ضایعات پلیمری یو پی وی سی در دو شکل الیاف و دانه ای و در درصدهای حجمی مختلف (0، 5/2 ، 5، 5/7 و 10 درصد برای شکل الیاف) و (0، 5، 10 و 15 درصد برای شکل دانه ای)، جایگزین ماسه در ساخت بتن و انجام آزمایش هایی چون مقاومت فشاری، مقاومت کششی، مقاومت خمشی و آزمایش های بتن تازه نظیر اسلامپ و وزن مخصوص بتن، در دستور کار قرار گرفت. نسبت آب به سیمان در تمامی اختلاط ها ثابت (45/0) و عمل آوری 7 و 28 روزه نمونه ها طبق شرایط استاندارد آزمایشگاهی انجام شد. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که استفاده از این ضایعات در بتن، تا 5 درصد برای شکل الیافی و تا 10 درصد برای شکل دانه ای، کاهش ناچیزی در خواص مکانیکی و وزن مخصوص بتن داشته و سبب بهبود مقاومت کششی و خمشی می شود.