ارزیابی توزیع مکانی دمای سطح زمین شهرستان بهبهان در سال های 1378 تا 1392 با کاربرد سنجش از دور حرارتی

در عصر حاضر، گرم‏ترشدن محیط زیست شهری یکی از آثار ناآگاهانه توسعه شهری ناپایدار است که با کاهش پوشش گیاهی در ارتباط است. بنابراین، آگاهی از درجه حرارت سطح زمین برای اجرای مطالعات علوم زمین، از قبیل تغییرات محیط زیست جهانی و مخصوصا آب و هوای شهری، ضروری است. بدین منظور، توزیع مکانی و تغییرات دمای سطح با توجه به نقشه‏ های کاربری اراضی و شاخص پوشش گیاهی در شهرستان بهبهان تجزیه و تحلیل شده است. بدین منظور، از تصاویر ماهواره لندست سنجنده‏ های ETM+ و OLI استفاده شد. پس از تصحیحات هندسی و اتمسفری، تصاویر با استفاده از الگوریتم حداکثر احتمال طبقه ‏بندی شد. همچنین، تغییرات دما با مدل LCM ارزیابی شد. نتایج نشان داد طبقه یک دمایی (دمای کمتر از 13 درجه سانتی‏گراد)، که خنک‏ترین پهنه ‏هاست، در دو بخش کوهستانی شمالی و جنوبی بیشترین گسترش را دارد. در هسته شهرنشینی، طبقه یک دمایی در سال 1378 به ‏صورت لکه‏ هایی پراکنده منطبق بر پارک‏های شهری گسترده شده است و در سال 1392، برخلاف انتظار، با توجه به کاهش چشم‏گیر دما نسبت به سال‏های گذشته نواحی شهری در طبقه اول قرار گرفته است. روی‏هم‏گذاری نقشه هر کدام از طبقات دما به کل طبقات با نقشه‏ های کاربری اراضی نشان داد مرکز شهر، بخش‏‏هایی از اراضی لخت، و بخش‏هایی از اراضی کشاورزی در غرب منطقه در طبقه اول قرار گرفته ‏اند. همچنین، بیشتر اراضی لخت و کشاورزی و بخش‏های اندکی از مراتع در طبقه دوم، بیشتر اراضی مرتعی در طبقه سوم، و بخش‏های کمی از این اراضی در طبقه چهارم‏اند.