بررسی تجربی تاثیر نانو ذرات بر خواص تریبولوژیکی روان کننده های زیستی

دستیابی به ماده ی افزودنی با قابلیت بالا به منظور بهبود سطح کیفیت روان کار، افزایش طول عمر و کارایی آن، سازگاری با محیط زیست، قابلیت بازیافت و کاهش هزینه ی تولید آن از چالش های اساسی صنعت روان کاری کشور می باشد. در این پژوهش با استفاده از روش آزمون پین روی دیسک، تاثیر نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم به عنوان ماده افزودنی با غلظت های وزنی1/0، 2/0 و 5/0 درصد بر خواص تریبولوژیکی روان کار زیستی بررسی شد. بعد از انجام آزمون های سایش، ضریب اصطکاک و رسانایی گرمایی، بهترین نمونه انتخاب و به منظور پایش وضعیت روغن و آنالیز عناصر فرسایشی در موتورسیکلت تک سیلندر هوندا CDI-125 به صورت میدانی مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس آزمون های انجام شده مشخص شد نانو روان کار با غلظت 5/0 درصد وزنی دارای بهترین نتایج است. به عبارتی افزایش غلظت وزنی نانو ذرات به عنوان افزودنی در روغن زیستی اپوکسی نتیجه مثبتی در بهبود خواص ضد سایشی و اصطکاک آن داشت. همچنین نتایج آنالیز عنصری نشان داد کاربرد مخلوط نانو روان کار تاثیر مثبتی در کاهش عناصر فرسایشی آهن، کروم، آلومینیم، قلع و نیکل نداشت ولی عناصر فرسایشی مس، سرب و مولیبدن کاهش یافت.