واکاوی استراتژی های نخبه گریزی مدیران در سازمان های دولتی ایران

استفاده از منابع انسانی نخبه در تصمیم سازی ها و اجرای تصمیات اتخاذ شده در سازمان های دولتی ضرورتی پذیرفته شده از سوی بسیاری از مدیران و خبرگان سازمانی می باشند، با این وجود در عمل تعداد قابل توجهی از مدیران در سطوح مختلف به دلایل مختلف و با استراتژی های متفاوت از بکارگیری و تعامل موثر با نخبگان طفره می روند. پژوهش حاضر با هدف واکاوی استراتژی های نخبه گریزی مدیران در سازمان های دولتی ایران با رویکردی ترکیبی انجام شده است. در بخش کیفی داده های مورد نیاز از طریق مطالعه کتابخانه ای منابع موجود و مصاحبه های نیمه ساختار یافته با 15 نفر از خبرگان سازمان های دولتی شهر همدان و تحلیل محتوای کیفی مصاحبه ها احصا شد.جامعه آماری در هر دو بخش کیفی و کمی پژوهش خبرگان شاغل در سازمان های دولتی شهر همدان بودند.در بخش کمی ابتدا با استفاده از روش دلفی فازی اتفاق نظر 15 خبره (مرحله مصاحبه) پیرامون استراتژی های شناسایی شده و دسته بندی آنها احصا گردید. در ادامه به منظور رتبه بندی استراتژی ها مطابق جدول مورگان 108 پرسشنامه به شیوه تصادفی بین جامعه 153 نفری خبرگان سازمان های دولتی شهر همدان توزیع شد. پرسشنامه های جمع آوری شده برای رتبه بندی استراتژی ها با روش سوارا  مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته ها نشان دادند مدیران از 39 استراتژی در قالب 4 استراتژی کلی به ترتیب اولویت: فردی،مدیریتی،سازمانی و شغلی استفاده می کنند. در پایان پژوهش نیز پیشنهاد های اجرایی و پژوهشی ارایه شده است.