بهینه سازی محیط کشت سویه سیانوباکتریوم Fischerella sp. SH.A برای بیشترین تولید اگزوپلی ساکارید با فعالیت ضدباکتریایی

در بین ریزموجودات فتوسنتزکننده، سیانوباکتریومsp.  Fischerella منبع نویدبخشی برای جستجوی پلی ساکاریدهای با ساختمان جدید است. اگزوپلی ساکاریدها مانند مرزی در برابر عوامل ضدمیکروبی عمل می کنند؛ به همین علت، امروزه در صنعت به سیانوباکتری ها با عنوان عوامل غلیظ کننده یا شناورکننده، جاذب فلزات سنگین یا در زمینه پلی ساکاریدهای سولفاته به شکل مواد بیواکتیو بسیار توجه شده است که خود مزیتی در مقایسه با دیگر پلی ساکاریدهای جداشده از گیاهان و ریزجلبک های دیگر به حساب می آید. عوامل بسیاری بر رشد و تجمع متابولیت ها در کشت های سلولی تاثیر دارند؛ باوجوداین، دانش کافی در زمینه عوامل موثر بر بیشترین بیوسنتز اگزوپلی ساکاریدها و فعالیت ضدباکتریایی وجود ندارد. در مطالعه حاضر، به منظور انتخاب بهترین شرایط کشت برای کاربرد صنعتی اگزوپلی ساکاریدها به بررسی تاثیر هم زمان برخی از عوامل فیزیکی، محیطی و غذایی بر تولید اگزوپلی ساکاریدهای تولیدشده از Fischerella sp. SH.A پرداخته شد.

 مواد و روش‏‏ها: 

در مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل اصلی موثر بر بیوسنتز اگزوپلی ساکاریدها و فعالیت ضدباکتریایی، سیانوباکتریوم Fischerella sp. SH.A از آب های شیرین استان گلستان جداسازی و پس از شناسایی ریخت شناختی و مولکولی، همبستگی های احتمالی بین نوع تنش و میزان تولید پلی ساکارید و فعالیت ضدباکتریایی سنجیده شد.

نتایج نشان دادند میزان اگزوپلی ساکارید تولیدشده و فعالیت ضدباکتریایی بسیار به شرایط کشت و شدت روشنایی وابسته است؛ علاوه براین، تولید اگزوپلی ساکارید در شرایط غیردیازوتروفیک با غلظت نیترات 500 میلی مولار و روشنایی 50 یا 150 میکروانشتین در مترمربع در ثانیه همبستگی دارد.

 بحث و نتیجه‏ گیری:

 ازآنجاکه اگزوپلی ساکاریدهای سیانوباکتریایی از دیدگاه زیست فناوری جالب توجه هستند، توجه به بسیاری از عوامل دیگر برای بیشترین تولید اگزوپلی ساکارید در این جنس اهمیت زیادی دارد.