بررسی تاثیر پراکسیدهیدروژن بر زیست توده و شاخص های مورفوفیزیولوژیک میکروجلبک salina Dunaliellaپیش تیمارشده با چهار تنظیم کننده رشد گیاهی اکسین، جیبرلین، سیتوکینین و سالیسیلیک اسید

در شرایط نامساعد محیطی، رادیکال های آزاد اکسیژن (ROS) در سلول های زنده تولید می شوند. مولکول های اکسیدکننده نظیر H2O2 در بررسی پاسخ موجودات زنده به تنش اکسیداتیو کاربرد دارند. تیمار جلبک ها با فیتوهورمون ها سبب بهبود شاخص های فیزیولوژیک آنها می شود. در مطالعه حاضر، تاثیر  H2O2بر جلبک سبز تک سلولی Dunaliella salina پیش تیمار شده با فیتوهورمون های IAA (اکسین)، GA3 (جیبرلین)، Cyt (سیتوکینین) و SA (سالیسیلیک اسید) بررسی شد. ‏‏

مواد و روش‏‏ها:

 کشت های 23 روزه جلبک در سه تکرار در معرض تیمار فیتوهورمون ها (هریک در سه غلظت) قرار گرفتند و دو روز بعد (روز 25)، تیمار H2O2 (1/0 میلی مولار) انجام شد. دو نمونه شاهد به ترتیب بدون فیتوهورمون و بدون H2O2 در نظر گرفته شدند. ارزیابی شاخص های رشد و تعداد سلول ها، وزن تر و خشک، ابعاد سلولی (طول، عرض و حجم)، کلروفیل a،b  و بتاکاروتن، کربوهیدرات محلول و پروتئین در روزهای 25 و 27 انجام شدند.

در اغلب حالت ها، فیتوهورمون ها به طور معنادار (P<0.05) سبب بهبود شاخص ها نسبت به نمونه شاهد بدون فیتوهورمون شدند. تیمار با H2O2 دو روز پس از پیش تیمار با فیتوهورمون ها سبب بهبود همه شاخص ها در بیشتر غلظت ها به جز مقدار پروتئین و بتاکاروتن شد. برخلاف پروتئین، مقدار کربوهیدرات به تیمار H2O2 حساس نبود. بهترین نتایج را IAA در غلظت متوسط، GA3 در غلظت زیاد، Cyt و SA در غلظت کم موجب شدند.

بحث و نتیجه‏ گیری:

 تاثیرگذاری مثبت H2O2 سبب بهبود و افزایش آثار مثبت فیتوهورمون ها بر سلول های جلبک و به ویژه در رابطه با افزایش زیست توده جلبکی و تقسیم های سلولی شد. احتمالا تاثیر مثبت تیمار H2O2 بر اغلب شاخص ها در نمونه های پیش تیمارشده با فیتوهورمون و بدون آن به علت غلظت کمتر از حد سمیت آن است؛ بنابراین، به نظر می رسد سلول های جلبکی بیشتر از ویژگی های مفید و علامت دهی این مولکول بهره مند می شوند.